بهنام عزیزی - دانشجوی مهندسی ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه زنجان
جعفر یعقوبی - دانشیار ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه زنجان

امروزه سیستم های تولیدی کشاورزی به منظور پاسخ گویی به نیاز روز افزون غذا برای جمعیت رو به رشد جهان، به استفاده ازمواد شیمیایی روی آورده اند. استفاده از سموم و کودهای شیمیایی، به دلیل عدم سازگاری با زیست بوم؛ موجب بروز مشکلاتزیست محیطی متعددی شده است. کشاورزی ارگانیک بعنوان یک نظام کشاورزی پایدار به عنوان راهکاری برای این مشکلاتمی باشد. هدف این مقاله بررسی موانع تولید محصولات ارگانیک در کشور بود. در این تحقیق از روش مطالعه کتابخانه ای و اسنادیاستفاده گردیده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که موانع تولید محصولات ارگانیک را می توان در هفت دسته شامل موانعاقتصادی، زیرساختی، فنی و مدیریتی، شناختی، حمایتی، انگیزشی و نگرشی و مصرفی تقسیم کرد. در حوزه اقتصادی مهمترینموارد هزینه بر بودن محصولات ارگانیک، پرداخت هزینه بیشتر به کارگران، عدم اطمینان از میزان عملکرد و دسترسی به بازارمناسب بعد ار تبدیل می باشند. از موانع زیرساختی میتوان به عدم وجود استانداردهای مشخص برای تولید محصولات ارگانیک،محدودیت های فیزیکی و اقتصادی دسترسی به کود آلی اشاره کرد. مشکلات کنترل علف هرز و آفات، نبود دانش و اطلاعات درمدیریت مزرعه ارگانیک، و مشکل نبود نیروی کار ماهر و وقت کافی از موانعی هستند که می توان آنها را در حوزه موانع فنی ومدیریتی گنجاند. سطح تحصیلات پایین کشاورزان از موانع شناختی و فقدان آموزش های رسمی و غیر رسمی و محدودیت هایمالی در هنگام بروز مشکلات شدید اقتصادی از جمله موانع مهم حمایتی هستند.

کشاورزی ارگانیک، کشاورزی پایدار، غذای سالم، کود شیمیایی