احسان حسین پور - مهندسی معماری، دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران، دانشگاه آموزش عالی هنر و اندیشه اسلامی قم، ایران.
زهرا عبدالعظیمی - مهندسی معماری، دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران، دانشگاه آموزش عالی هنر و اندیشه اسلامی قم، ایران.

محیط زندگی انسان، محله ، به عنوان اولین نهاد اجتماعی که پس از خانواده، فرد به درون آن پا میگذارد، از بستر های مهم شکل گیری روابط اجتماعی است. در این میان عرصه های عمومی محلی همچون مراکز محله ها، به عنوان فضای جمعی و نقاط کانونی، نقش اساسی در توسعه ی روابط اجتماعی مردم در مقیاس محله ایفا میکنند. اجتماع محله ای را معمولا حاصل کنش های متقابل همسایگان محله معرفی می نمایند که با احساس تعلق و مسئولیت متقابل ساکنین توام می باشد. امروزه با گسترش شهرها و افزایش جمعیت، مشکلات زیادی گریبان گیر شهر نشینان شده است. یکی از این مشکلات، افزایش میزان جرائم است. مبارزه با جرم و کجروی های اجتماعی، منوط به شناخت عوامل جرم زا است. بنابراین با از بین بردن این عوامل یا کاهش اثرات آن میتوان از بروز جرائم پیشگیری کرده، یا حداقل از میزان آن در جامعه کاست. تجربه گذشته و بررسی های جهانی نشان میدهد که صرف تعقیب کیفری و مجازات مجرمان برای مبارزه با تبهکاری اجتماعی کافی نبوده و تا زمانی که عوامل جرم زا در جامعه موجود باشد، مبارزه با مجرم به عنوان معلول فایده ای ندارد. امروزه توجه به وضعیت ساختاری شهرها و افزایش ایمنی آن از طریق بهبود در طراحی محیط و مراکز محله ای، مقوله ای است که در بسیاری از کشورها مورد توجه مسئولان شهری و جرم شنا سان واقع شده است. پژوهش حاضر، با توجه به کاهش آسیب های اجتماعی از طریق ایجاد مرکز محله پرداخته و طراحی مراکز محله ای را راهکاری موثر برای بهبود و کاهش آسیب های اجتماعی می داند

آسیب شناسی ، آسیب های اجتماعی ، محله ، نهاد اجتماعی.