افزایش کیفیت طراحی شهری با محوریت پیاده مداری

فضای شهری ترکیبی ست از روابط اجتماعی در کالبدی از شهر که در بستری معنایی، پاسخگوی نیازهای شهروندان یک شهر است .این محیط ،مکانی است برای جریان یافتن زندگی اجتماعی افراد و بسترساز تعاملات اجتماعی شهروندان یک شهر است. اما آنچه هم اکنون در شهرها قابل مشاهده است دیگر هیچ شباهتی به معنای واقعی فضای شهری ندارد و رفته رفته از بعد معنایی و اجتماعی آن کاسته شده و تنها کالبد از آن باقی مانده است. با توجه به اثرات مهم فضای شهری بر زندگی و رفتار شهروندان و با در نظر گرفتن محتوای اصلی این فضاها که روابط و تعاملات اجتماعی بین شهروندان است،،بنابراین خلق یک فضای عمومی موفق؛ بهره گیری از توان های اجتماعی آن و ارتقاء فرصت های مشارکت در حیات جمعی، مستلزم شناخت فضا و ابعاد مختلف آن و نگاهی چند جانبه از سوی طراحان و برنامه ریزان شهری در این رابطه است لذا در این پژوهش سعی بر آن است که مفاهیم اصلی افزایش کیفیت فضاهای شهری جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی مطرح می گردد و در انتها به جمع بندی مفاهیم برای کاربست آن در طراحی یک فضای شهری پرداخته می شود.

Keywords:

کیفیت , طراحی شهری , پیاده , پیاده مداری