بررسی رابطه حس تعلق و میزان رضایت مندی از سکونت در محله های شهری نمونه های مورد مطالعه: محله های شش بادگیری و شهرک دانشگاه در شهر یزد

از گذشته های دور محلات مسکونی در شهرها، به عنوان سلول های حیات شهری دارای نقش اساسی در زندگی ساکنان آنها بوده اند. امروزه سیر نادرست و حرکت های معیوب آنچنان وضعی را بوجود آورده که در بافت های جدید شهری، ویژگی سنتی محله از بین رفته و ارزش هایی همچون روابط همسایگی، آرامش و.... همگی رنگ باخته و حتی در بعضی از موارد اسم های جدید مانند فاز، بلوک و... جای اسم محله را به خود گرفته است. نتایج حاصله از پژوهشی که توسط هودسنی انجام گرفته است نیز بیانگر آنست که گسست موجود در ساختار فضایی محلات امروز و از بین رفتن هویت کالبدی محدوده سبب از بین رفتن ساختار اجتماعی پیوسته میان ساکنان وکاهش ارتباطات و تعاملات میان مردم گردیده است. رضایت مندی سکونتی نیز عامل مهمی در توصیف کیفیت زندگی ساکنان یک محیط مسکونی و همچنین عامل اصلی تحرک سکونتی است. چنانچه این نوع از رضایتمندی تامین نگردد، محلات شامل ساکنانی خواهند بود که هیچ گونه حس تعلق و مسولیتی در قبال محله زندگی خود نخواهند داشت. هدف این پژوهش بررسی شاخص های حس تعلق و شاخص رضایتمندی در محلات شهری و مقایسه ی تطبیقی این دو و چگونگی ارتقاء شاخص رضایتمندی و حس تعلق در دونمونه از مرکز محله های شهر یزد، یکی در بافت تاریخی و دیگری در بافت جدید شهر می باشد، که در این راستا از روش همبستگی بهره گرفته شده است. برای گردآوری داده ها و محتوای آن ها از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و ابزار پرسش نامه استفاده شده بدین صورت که تعداد 180 پرسشنامه در دو محله توزیع گردیده و به منظور تعیین رابطه، شدت و جهت رابطه بین متغیرهای مستقل و وابسته، از آزمون های آماری کولموگراف اسمیرنف و رگرسیون چندگانه استفاده شده است.

Keywords:

حس تعلق , رضایتمندی , هویت مکان , بافت تاریخی , بافت جدید