عرفان محبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران- مدیریت ساخت، دانشگاه دانش البرز، ایران
ناصر شمس کیا - گروه مهندسی عمران، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

دغدغه گسترده و روز افزون پیرامون حفاظت از انرژی ، گرمای جهانی و تقلیل منابع تجدید ناپذیر کره زمین ، موجب گشته تا توسعه و گسترش ساختمان های سبز ، نه تنها به عنوان امری لوکس و رفاهی ، بلکه به عنوان ضرورتی غیر قابل انکار برای حفظ حیات کره زمین تلقی گردد. به دلیل اهمیت موضوع در ابعاد جهانی، بسیاری از کشورها عزم خود را برای توسعه این ساختمان ها جزم کرده اند، اما متاسفانه در کشور ما به دلیل برخی موانع، سرعت پیشرفت در این مبحث بسیار کند می باشد. در این پژوهش تلاش شده تا مهم ترین موانع در برابر پذیرش اجرا و گسترش ساختمان های سبز در کشور از طریق مطالعه ادبیات پژوهش، شناسایی و سپس با استناد بر پرسشنامه های توزیعی میان کارشناسان و متخصصان با تکیه بر امر توسعه پایدار و مسئله اقلیم منطقه از روش دلفی فازی موانع بومی سازی شدند سپس از طریق فرآیند تحلیل شبکه ای فازی مبتنی بر دیمتل فازی اقدام به اولویت بندی این موانع گردد. طبق نتایج بدست آمده از پرسشنامه ها، در بخش معیار های اصلی؛ موانع مربوط به بازاریابی با وزن 0/223، موانع مربوط به ریسک و هزینه با وزن 0/202 ، موانع مربوط به دولت با وزن0/195، موانع مربوط به دانش و اطلاعات با وزن 0/193 و موانع مربوط به منابع انسانی با وزن 0/187 در رتبه های اول تا پنجم قرار گرفتند. در پایان سعی شده تا راهکار ها و پیشنهاداتی در راستای کاهش این موانع ارایه گردد.

موانع ، تکنولوژی ساختمانهای سبز ، توسعه پایدار ، فرآیند تحلیل شبکه ای فازی، دلفی فازی، اقلیم