ارزیابی تاثیر لایه های ژئوتکستایل بر پارامترهای اساسی طراحی روسازی انعطاف پذیر با استفاده از روش اجزاء محدود

ژئوتکستایل فراوردهای پلیمری، نفوذپذیر و صفحهای که بهصورت منسوجات منعطف ورقهای هستند که معمولا0 برای مقاصد جداسازی، بین دو مصالحی (مثلا0 بستر و اساس) که پتانسیل مخلوط شدن با یکدیگر را دارند، قرار میگیرد. در این پژوهش سعی شده که با روش اجزاء محدود تاثیر ژئوتکستایل بر عملکرد و طراحی روسازی بررسی شود. ترکهای خستگی و شیارشدگی ازجمله خرابیهای رایج و سازهای روسازی انعطافپذیر محسوب میشوند که دلیل رخداد این خرابیها به ترتیب کرنشهای کششی زیر5 لایهی آسفالتی و کرنشها فشاری قائم بر روی بستر است. این دو پارامتر ذکرشده پارامترهای اساسی طراحی روسازی انعطافپذیر هستند. لذا این دو پارامتر در یک روسازی طراحیشده بر اساس روش آییننامه روسازی آسفالتی راههای ایران، در چهار سناریو به روش اجزاء محدود و با استفاده از نرمافزار ABAQUS، بررسی شد. در این سناریوها محل قرارگیری ژئوتکستایل در بین لایهها متغیر بود. پس از انجام تحلیلها مشخص شد که سناریوی دوم بهعنوان سناریوی برتر از جهت معیار شیارشدگی و سناریوی سوم از جهت معیار ترکهای خستگی است در رتبه برتر قرار گرفتند.

Keywords:

ژئوتکستایل , روش اجزاء محدود , ترک های خستگی , شیارشدگی , پارامترهای اساسی طراحی روسازی , نرم افزار .ABAQUS