بررسی زمینه گرایی اجتماعی-فرهنگی در بافت تاریخی شهرهای ایرانی نمونه موردی: بافت تاریخی شوشتر

بافت کالبدی و ساختار مکانی-فضایی شهرها، یکی از مهمترین ابعاد هویتی شهرها را شکل می دهد، زیرا شکل گیری بافت کالبدی متاثر از اندیشه ها، باورها، فعالیت ها و سطح فرهنگ جامعه است. از این رو، شناخت این بخش از شهرها می توانند به شناخت بیشتر سایر ابعاد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بیانجامد. یکی از عوامل تاثیر گذار رویکرد زمینه گرایی اجتماعی- فرهنگی است که بر ساختار شهرهای ایرانی از جمله شهر شوشتر تاثیر بسزایی دارد. هدف این تحقیق، بازتعریف معیارهای فرهنگی-اجتماعی در معماری زمینه گرا در بافت تاریخی شهر شوشتر می باشد.روش تحقیق این پژوهش کیفی است. روش به کارگرفته شده در این تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی بوده، همچنین برای جمع آوری اطلاعات، از روش تحلیل محتوایی جهت مبانی نظری پژوهش و مطالعات میدانی نیز بهره گرفته شده است.نتایج حاصل از این تحقیق این است که بین بافت تاریخی شهرها و فرهنگ، رابطه دوسویه و معناداری وجود دارد. این ارتباط در بافت شهری از جمله ختم شدن معابر و گذرهای پیاده به مراکز مهم مذهبی مثل، مقبره شیخ شوشتری، مسجد جامع و امام زاده عبداالله عینیت یافته است. بر این اساس، استفاده از اصول معماری زمینه گرای اجتماعی- فرهنگی، می تواند گامی موثر در شکل گیری در بافت جدید شهر شوشتر به حساب آید

Keywords:

فرهنگ , معماری زمینه گرا , زمینه گرایی اجتماعی-فرهنگی , بافت تاریخی شوشتر