اولویت بندی آماری قطعات حادثه خیز تصادفات رانندگی درونشهری در فضای شبکه

تحقیقات در شناسایی خوشه های مکانی تصادفات رانندگی درونشهری، نقش مهمی در بهبود ایمنی و توسعه شهری ایفا میکند. هدف این مطالعه ارائه روشی مناسب در اولویت بندی آماری قطعات حادثهخیز تصادفات رانندگی درونشهری میباشد. از این رو از ترکیب روشهای برآورد چگالی کرنل شبکه ای و خودهمبستگی مکانی گتیس آرد جی استار و انسلین موران محلی استفاده شده است. اولین مرحله شامل برآورد چگالی تصادفات رانندگی محدود در فضای یکبعدی شبکه معابر با استفاده از روش برآورد چگالی کرنل شبکهای میباشد. از ویژگی های اصلی این روش، تقسیم شبکه معابر به واحدهای پایهای به نام لیکسل (معادل پیکسل در فضای رستری دوبعدی) میباشد که بر تغییرات الگوی چگالی شبکه معابر تاثیرگذار است. در مرحله دوم با توجه به این که روش برآورد چگالی کرنل شبکهای هیچ آماره ویژهای را برای اولویت بندی قطعات حادثهخیز شبکه معابر ندارد، با روشهای خودهمبستگی مکانی ترکیب میشود تا قطعات حادثه خیز شبکه معابر بر اساس تعریف سطح اطمینان 95٪ و پارامتر آماری Z-Score ارزیابی و مقایسه شوند. این روشها با استفاده از دادههای تصادفات رانندگی ( خسارتی، جرحی و فوتی) منطقه سه شهر تهران در بازه زمانی سال 1392-1396 مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که ترکیب این روشها برای شناسایی و اولویت بندی قطعات شبکه معابر با ریسک بالا معتبر میباشد. علاوه بر این خروجی دو روش خودهمبستگی مکانی از لحاظ میزان شناسایی لیکسلهای حادثه خیز قطعات چگالیدار شبکه معابر مقایسه گردید و مشخص شد که روش گتیس آرد جی استار به طور میانگین 1/58٪ لیکسلهای حادثه خیز بیشتری را نسبت به روش انسلین موران محلی در قطعات چگالیدار شبکه معابر شناسایی کرده است.

Keywords:

فضای شبکه , برآورد چگالی کرنل شبکه ای , خودهمبستگی مکانی