نسیم اشرافی - دکتری تخصصی، استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد پردیس
شهرام بصیری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد پردیس

بیان موضوع : مفاهیمی مانند جمع و اجتماع و جامعه با وجود تحولات شگرف، همواره برای انسان شناخته شده و ملموس بوده است. فضاهای تعاملی در تمام شهرهای سنتی و متمدن بشری وجود داشته که البته نوع استفاده از آن بر اساس فرهنگ و خصوصیات اجتماعی موجود در هر منطقه متفاوت می باشد. در بررسی فضاهای تعاملی شهرهای سنتی ایرانخصوصا0ز دوره ی پیشدادی تا شهرهای دوره ساسانی نیز شاهد وجود این گونه فضاهای اجتماعی می باشیم. آنچه در احیاء فضاهای تعاملی در شهرها، حائز اهمیت است، جنبه هویت بخشی به شهر و شهروند می باشد که باعث ایجاد حس تعلق میان آن می گردد. امروزه در احداث این گونه مراکز، آنچه مورد توجه قرار می گیرد، اهمیت به حضور مردم در جهت مشارکت می باشد. در واقع تبلور یک جامعه در مراکز گرده مایی شهرها صورت می پذیرد، فضایی که مردم در آن با یکدیگر ارتباط برقرار می کنندوبا مسائل مختلف اجتماعی و فرهنگی آشنا می شوند. در دوران معاصر تلاشهای عمده ای، در جهت باززنده سازی مکانهای تعاملی صورت گرفته است. با بررسی های یه عمل آمده مراکز تعاملی در این مرز و بوم همواره مرکز تاثیرات ونقش هویت بخشی به شهر خود داشتند .هدف پژوهش : هدف کلی پژوهش، بررسی رویکردهای اجتماعی در فضاهای تعاملی شهرها و ادبیات مفهومی و مفاهیم قابل برداشت از آن ها در جهت تعیین راه کارهایی در جهت ایجاد هویت بخشی دوباره به مراکز تعاملات شهری است روش پژوهش : روش اصلی تحقیق این پایان نامه، توصیفی - تاریخی و تحلیل کتابخانه ای است که با رجوع به اسناد و مدارک مورد بازبینی قرارگرفته است.دستاوردها : این پژوهش با بازشناسی مفاهیم معماری در گذشته ، می توان جهت استحاله بخشی به فضا ، معیارهای سنتی را درقالب شرایط زمان و مکان تبین نماید

تعاملات اجتماعی، هویت ، سنت، تحولات