استفاده از منطق نادقیق در ارزیابی اثرات توسعه، راهی نو در پیشگیری از آلودگی های محیط زیست

امروزه نتیجه فعالیت پروژه های توسعه صنعت و تکنولوژی بر محیط زیست تولید آلودگی های مختلف و آشفتگی اکوسیستم های طبیعی است. جهت به حداقل رساندن اثرات این فعالیت ها بر محیط زیست؛ ارزیابی اثرات توسعه یک عنصر ضروری در هر فرآیند تصمیم گیری است. متأسفانه اغلب داده های طبیعی مبهم و نادقیق هستند در نتیجه مطالعاتی که با این داده ها در ارتباط هستند دارای عدم قطعیت می باشند منطق فازی و مجموعه های فازی ابزار مناسبی برای نشان دادن عدم قطعیت و اطمینان در فرآیند تصمیم گیری ارائه می دهند. در این مطالعه استفاده از منطق فازی جهت ارزیابی اثرات توسعه پیشنهاد شده است. این منطق برای نشان دادن اطلاعات نامطمئن و مبهم ریاضی به کار می رود، مجموعه های فازی مجموعه هایی هستند بدون مرزهای تند و مشخص. منطق فازی به دلیل توانایی آن برای مقابله با نادرستی، داده های نامطمئن، و یا روابط مبهم بین مجموعه ی داده ها یک روش مفید و عملی برای مدلسازی پدیده های پیچیده ایی است که ممکن است قابل درک نباشند . با استفاده از منطق فازی و ارائه راه حل های انعطاف پذیر امکان مقابله با عدم قطعیت در ارزیابی اثرات به وجود می آید به این ترتیب پاسخ های تند که تا کنون در ارزیابی اثرات توسعه استفاده می شدند و فقط ارزش صفر و یک را در نظر می گرفتند تبدیل به دامنه ایی از ارزشها بین صفر و یک می شوند.

Keywords:

عدم قطعیت , منطق فازی , ارزیابی اثرات توسعه , فرآیند تصمیم گیری , داده های طبیعی نادقیق