بررسی استفاده از انرژی هیدروژنی در توسعه حمل و نقل پایدار

انتشار گاز co2 از ترافیک شهری یک نگرانی عمده در دوران افزایش نا امنی محیطی است علاوه بر آن مشکل انتشار گاز co2 در محیط های شهری بدلیل کاهش تعداد مناطق زیست محیطی در بسیاری از شهرها بدتر می شود. این کاهش کمبود ظرفیت برای جذب co2 در مقیاس متوسط و کوچک نتیجه در افزایش درجه حرارت و کاهش کیفیت هوا در مرزهای شهری را دارد. زیست پایدار مستلزم زندگی و همجواری نزدیک با محیط شهری جذاب و متناسب باخواست و توان ساکنان است . تحقیقات درباره گزینه های موجود در سطح استراتژیک ، ملاحظات و اقدامات لازم را برای دستیابی به حمل و نقل پایدار در افق 2020 نشان می دهد. رسیدن به این هدف، هم مستلزم استفاده از فناوری های جدید در حمل و نقل، و هم برقراری ارتباط علمی و منطقی بین حمل و نقل و رشد اقتصادی است. علاوه براین، برای اجرای اقدامات موثر مورد نظر در این زمینه، عزم و مداخله تمام گروه های درگیرضروری است. در این مقاله به تحلیل استفاده از انرژی هیدروژنی و تجدید پذیر به جای سوخت های فسیلی، در سیستمهای حمل و نقل شهری با هدف کاهش آلودگی محیط زیست و توسعه حمل و نقل پایدار پرداخته شده است.

Keywords:

حمل ونقل پایدار , سوخت های نوین , سوخت های فسیلی , گاز گلخانه ای , محیط زیست.