پریسا احمدزاده بنائیان - کارشناس مهندسی معماری، دانشگاه پیام نور، گروه معماری، واحد اسکو، ایران، اسکو
ساناز صفری - دانشجوی کارشناسی مهندسی معماری، موسسه ی آموزش عالی رشدیه، گروه معماری، واحد تبریز، ایران، تبریز
مهرداد علیزاده - دانشجوی کارشناسی مهندسی معماری، موسسه ی آموزش عالی رشدیه، گروه معماری، واحد تبریز، ایران، تبریز
مهدی نیکنام - دانشجوی دکتری معماری، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

انرژی های تجدید پذیر که به آن انرژی های پاک نیز میگویند، نوعی از انرژی است که قابلیت آن را دارد تا توسط طبیعت در یک مدت زمان کوتاه، مجددا به وجود آمده یا تجدید شود. انرژی های تجدید پذیر دارای انواع گوناگونی از جمله انرژی آبی (نیروی برق آبی) ، انرژی بادی، انرژی خورشیدی، انرژی زمین گرمایی، انرژی امواج و جذر و مد هستند. امروزه عوامل گوناگونی مانند بحران های سیاسی، مسائل اقتصادی نظیر میزان ذخایر فسیلی، نگرانیهای زیست محیطی، افزایش جمعیت و غیره باعث شده تا متخصصان به فکر یافتن راه حل های مناسب برای تولید انرژی باشند. به این ترتیب، دیگر نمیتوان به منابع اتمام پذیر موجود متکی بود. به همین دلیل، کشورهای جهان به جایگزینی انرژیهای تجدید پذیر به جای سوخت های فسیلی روی آورده اند. استفاده از انرژی تجدید پذیر در معماری، به خصوص در عصر مدرن از مهمترین مسائلی است که میتواند در طراحی ساختمان ها و شکل گیری آنها تاثیر گذار باشد. اصل حفاظت از انرژی در معماری این است که هر ساختمان باید به گونهای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برسد. در این مقاله سعی گردیده با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای، با توجه به اهمیت انرژی های تجدید پذیر به صورت خلاصه به معرفی انواع آنها پرداخته و در انتها ضمن بررسی کلیات انرژی زمین گرمایی به صورت عمیق تر به کاربرد آن در گرمایش و سرمایش ساختمانها و ملزومات آن پرداخته و لزوم به کارگیری این انرژی ارزان و پاک، به جای استفاده از سوخت های فسیلی به صورت جدی بررسی شده است.

سوخت های فسیلی، انرژی تجدیدپذیر، انرژی در معماری، انرژی زمین گرمایی، گرمایش و سرمایش ساختمان ها