تبیین مولفه های شهر هوشمند در راستای ایجاد مدل مفهومی فضای شهری سرزنده

استفاده از ابزار الکترونیک و سیستم ارتباطاتی آن، صرفا نمیتواند شهر را به سوی هوشمندی پیش ببرد بلکه برنامهریزی و نحوه استفاده از ابزارها در راستای ارتقا سطح کیفی زندگی شهروندان یک شهر است که میزان هوشمندی شهر را مشخص میکند. طراحان شهری می توانند با استفاده از ظرفیتهای این فناوریها در حل مسائل و چالشهای پیشرو از شیوه هایی خلاقانه تر و اثر بخش تر استفاده کنند. فضاهای شهری قبل از ابداع رسانه های دیجیتال منبع اصلی برای اطلاعات، سیاست-ها و مناظره های مختلف بود. با به وجود آمدن و رشد فناوری های ارتباط از راه دور، فعالیتهای عرصه همگانی کاهش یافته و بر سرزندگی فضاهای شهری تاثیر منفی گذاشته است. در این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی و با کمک ابزار کتابخانه-ای نظریات و تعاریف متعدد اندیشمندان در ارتباط با شهر هوشمند مورد واکاوی قرار گرفته و چالشهای اساسی در شهر هوشمند، ابعاد و شاخصهای آن مورد بررسی قرار گرفته است. سپس با بررسی مفهوم سرزندگی و ارتباط آن با شهر هوشمند، به ارائه یک مدل مفهومی تحت عنوان فضای شهری سرزنده ی هوشمند پرداخته شده است. فضای شهری که در آن شاخصهای سرزندگی در ابعاد شهر هوشمند جای گرفته و علاوه بر رعایت اصول شهر هوشمند، ارتقا کیفی سرزندگی را در فضاهای شهری شامل میشود.

Keywords:

شهر هوشمند , فضای شهری , کیفیت سرزندگی , مدل مفهومی