ارزیابی پارامترهای موثر در ساخت و ساز پایدار در کلان شهر تهران مطالعه موردی منطقه 22 شهر تهران

توسعه و ساخت و ساز پایدار به معنای تلفیق اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی برای حداکثر سازی رفاه انسان فعلی بدون آسیب رسانی به توانایی نسل های بعدی برای برآوردن نیازهایشان می باشد. مفهوم توسعه پایدار ناظر بر این واقعیت انکار ناپذیر است که ملاحظات مربوط به اکولوژی می تواند و باید در فعالیت های اقتصادی به کار گرفته شود. این ملاحظات شامل ایده ایجاد محیطی منطقی می باشد که در آن ادعای توسعه به منظور پیشبرد کیفیت همه جانبه زندگی مورد چالش قرار می گیرد. برای بررسی هرچه دقیق تر و عملی تر موضوع ساخت و ساز پایدار در این پژوهش یک مطالعه موردی صورت گرفته است. در پژوهش پیشرو سعی شده است تا معیارهای مختلف ساخت و ساز پایدار در منطقه چیتگر بررسی و کمی سازی گردد. بررسی های صورت گرفته در این پژوهش نشان داده است که این منطقه از لحاظ هویت اجتماعی، تعاملات اجتماعی، ارائه خدمات، توزیع مناسب درآمد، وجود مراکز سرمایه گذاری سودآور و وضعیت بازیافت و کنترل زباله در جایگاه بسیار خوبی قرار دارد. در این پژوهش همچنین مشخص گردید که این منطقه از لحاظ امنیتی حد متوسط را دارا است. منطقه مورد بررسی از لحاظ ترافیک و آلودگی های هوا و محیط و همچنین وضعیت رضایت از زندگی شرایط خوبی ندارد. با توجه به بررسی های صورت گرفته ضعیف ترین بحث در این منطقه مربوط به وضعیت کنترل آلودگی هوا و میزان امید به زندگی گزارش شده است که احتیاج به چاره اندیشی دقیق تری دارد. همچنین کنترل آلودگی های محیطی و امنیت عمومی نیز در حد متوسط بوده است که نیاز به بهبود آنها دیده می شود.

Keywords:

ساخت و ساز پایدار , انبوه سازی , چیتگر , اجتماعی , اقتصادی , زیست محیطی , روش تحلیل فازی