تاثیرVMAبر روی خواص بتن خودمتراکم مسلح به الیاف فولادی و پلی-پروپیلین

هدف اصلی این تحقیق بررسی و رسیدن به دوز بهینه عامل اصلاح لزجت (VMA) بر روی بتن خودمتراکم حاوی الیاف فولادی و پلیپروپیلین در آزمایشهای بتن تازه می باشد. در این تحقیق دوزهای مصرفی VMA، 0/08 ، 0/12 ، 0/16 ، 0/20 و 0/24 درصد وزن آب و میزان الیاف پروپیلین و فولادی به ترتیب 0/125 و 1/5 درصد وزن سیمان درنظر گرفته شده است. آزمایشهای بتن تازه ازجمله اسلامپ فلو ، 50T ، قیف Vو جعبه L انجام گرفته است. نتایج این آزمایشات نشان میدهد که در دوزهای مصرفی 0/08 و 0/12 درصدVMA ، بتن دچار آب انداختگی شده و سبب کاهش پایداری و خشک شدن بتن میگردد. در دوزهای 0/2 و 0/24 درصد به علت بالا رفتن VMA و جذب آب، ویسکوزیته بتن بالا میرود. درنتیجه بهترین دوز مصرفی VMA در بتن مسلح شده با هر دو نوع الیاف 0/16 درصد وزنی آب است. این دوز از VMA، منجر به تولید بتن خودتراکم قابل کنترل با قابلیت جریان بالا، ویسکوزیته مناسب و بدون جداشدگی و آبانداختگی در حالت تازه گردید. نتایج مربوط به تاثیر افزودنی VMA حاکی از آن است که استفادهی بیش از حد این افزودنی منجر به کاهش کارایی بتن خودتراکم و افت مقاومت در سنین اولیه میشود.

Keywords:

بتن خود متراکم , الیاف پلیپروپیلین , الیاف فولادی قلاب دار , عامل اصلاح لزجت