حمیدرضا عروجی - گروه طراحی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

امروزه با گسترش صنعت و ماشینآلات و ارجحیت یافتن حرکت سواره بر پیاده به ویژه در کشورهای جهان سوم، موضوع پیادهمداری و تشویق به حضور پیاده در سطح شهر به اصل مهمی در طراحی های شهری بدل شده است. این رویکرد از گذشته تا به امروز دستخوش تغییرات و بازنگری های فراوانی توسط نظریه پردازان و طراحان شهری شده است تا جایی که بحث حقوق بشر به میان آمده و تمام اقشار اجتماعی به ویژه اقشار آسیبپذیر اعم از معلولین (کم توانان)، نابینایان و سالمندان را محق به استفاده از فضاهای شهری میداند و برنامه ریزان و طراحان شهری را موظف ساخته در برنامه ها و طرح های خود این اصل انسانی را مدنظر قرار دهند. در این راستا پژوهش پیش رو به دو روش بنیادی و کاربردی با ابزارها و روشهایی شامل مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، مصاحبه با مسئولین، پیمایش و پرسشگری از شهروندان و مطالعات میدانی و جستجوهای اینترنتی، جهت گردآوری اطلاعات تهیه شده است. در این زمینه، خیابان گلزار محله اراج تهران به عنوان بستر مطالعات میدانی تحقیق مورد پیمایش قرار گرفته و درنهایت بر اساس اصول و قواعدی که در این پژوهش ذکر خواهد شد مورد بازطراحی و نهایتا قابل استفاده برای سازمانهای مربوطه قرار خواهد گرفت. یافته های تحقیق حاکی از آن است که این محله با وجود سکونت بخش قابل توجهی از جانبازان و جمعیت نسبتا زیاد سالمندان، فاقد تمهیداتی برای تردد ایمن اقشار هدف بوده و حضورپذیری در معابر و پیادهروهای محله با مشکل مواجه است درحالی که با شناخت پتانسیل ها و مناسب سازی و بازطراحی و و آرامسازی ترافیکی معابر بالاخص خیابان گلزار با تبیین ضوابطی برای پیاده سازی آن، زمینهای برای رسیدن به عدالت اجتماعی و تردد ایمن افراد پیاده به ویژه اقشار هدف و به دنبال آن سطح بالای حضورپذیری و پویایی محله فراهم خواهد شد.

بازطراحی، خیابان محلی، اقشار آسیب پذیر، آرامسازی ترافیکی، محله اراج