محمدعماد محمودی مهریزی - دانشجوی دکتری، دانشکده فنی و مهندسی، پردیس دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
علی قنبری - استاد، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
محسن صابرماهانی - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران

در 30 سال گذشته استفاده از شمع ها و مهارهای مارپیچ و به طور کلی پیهای مارپیچ روند رو به رشدی داشته است. مواردی همچون پذیرش این تکنولوژی در آیین نامه های بینالمللی و داخلی هر کشور، تحقیق، پژوهش و در نهایت چاپ کتابها و مقالات فراوان در این حوزه و وجود شرکتهای سازنده، کمیته ها و مجریان این تکنولوژی، در گسترش و پیشرفت این تکنولوژی نقش بسیاری داشته است. با این وجود در بسیاری از کشورها، مخصوصا کشورهای در حال توسعه، چنین روشهایی با سرعت بسیار آهسته ای پیشرفت کرده اند. هدف از ارائه این مقاله بررسی دلایل عدم گسترش اعضا مارپیچ و موضوعه ای نیازمند تحقیق بیشتر در این حوزه بوده است. این کار به روشن شدن موضوع کمک کرده و دامنه پیشرفت تکنولوژی را مشخص میکند. برای این منظور پرسشنامهای تهیه و برای محققان، سازندگان، طراحان و مجریان پروژه های ژئوتکنیکی در ایران ارسال شده است. در این مقاله نتایج پرسشنامه جمع آوری شده به همراه تحلیل آن بیان شده است. مشخص شده است که مواردی همچون مطالعات موردی برای ایجاد استانداردهای عملی منطقه ای، ارتباط گشتاور نصب به ظرفیت برای انواع مختلف خاک، رفتار گروه های مهار/ شمع، پایش دراز مدت مهارها و شمع های مارپیچ ابزارگذاری شده باید بیشتر مورد توجه و تحقیق قرار گیرند.

شمع مارپیچ، مهار، ریزشمع، میخ خاک، رس، ماسه