ارزیابی آزمایشگاهی عملکرد شیارشدگی مخلوط های آسفالتی حاوی قیر اصلاح شده با نانو و پلیمر

روسازی آسفالتی با هدف تحمل بارها و ترافیک سنگین در ساخت راه ها بکار می رود. افزایش روزافزون بارهای محوری و ترافیک سنگین وسایل نقلیه منجر به وقوع خرابی هایی همچون شیارشدگی، خستگی، خرابی رطوبتی و... در روسازی می شود که از این میان شیارشدگی یکی از مهمترین خرابی ها در روسازی بخصوص در دمای بالا به شمار می رود که منجر به کاهش عمر سرویس دهی روسازی می شود.در سال های اخیر تحقیقات بسیار زیادی در جهت بهبود مقاومت روسازی آسفالتی در برابر بارهای دینامیکی وسایل نقلیه انجام شده است. برای این هدف محققان راه های مختلفی همچون تغییر دانه بندی مصالح سنگی و افزودن مواد مختلف جهت اصلاح قیر و مخلوط های آسفالتی را بررسی کردند. یکی از این راه ها بکار بردن مواد افزودنی در بهبود خصوصیات مخلوط های اسفالتی در برابر بارهای دینامیکی می باشد. هدف از این پژوهش بکار بردن نانو پلیمر در روسازی آسفالتی به منظور دستیابی به مخلوط آسفالتی با قدرت باربری بالا و مقاوم در برابر تغییر شکل های ماندگار می باشد. بدین منظور آزمایشات عملکردی قیر (درجه نفوذ، نقطه نرمی، کشش پذیری و کندروانی چرخشی) و مخلوط آسفالتی (بارگذاری محوری تکرارشونده) یا درصد های مختلف پودر نانو پلیمر صورت گرفت و مدلسازی با نتایج بدست آمده با نرم افزار جهت دستیابی به مدل پیش بینی خزش انجام شد. نتایج آزمایشات نشان داد که کاربرد نانو پلیمر ویژگی های قیر خالص را بهبود بخشیده و حساسیت حرارتی قیر را کاهش می دهد و باعث افزایش مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر بارهای وارده می شود.

Keywords:

مخلوط آسفالتی داغ , آزمایشات عملکردی , شیارشدگی , نانو , پلیمر , مدلسازی.