غلامحسین حامدی - استادیار، گروه مهندسی عمران راه و ترابری ، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان
محمد مظهری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران راه و ترابری دانشکده فنی، دانشگاه گیلان

سیستم مدیریت روسازی در راستای کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری، نگاه ویژهای به کاهش خرابیهای روسازی و افزایش طول عمر روسازی دارد. یکی از خرابیهای زودرس در روسازیهای آسفالتی، خرابی ناشی از تکرار بارگذاری در دماهای میانی رو به سرد میباشد که باعث شکلگیری ترکهای خستگی در سطح روسازی میشود. یکی از پارامترهای موثر در رخداد ترکهای خستگی، خصوصیات قیر میباشد که برای کنترل آن باید از قیر و یا افزودنی مناسب استفاده نمود. در این پژوهش سعی شده است تا تاثیر استفاده از افزودنی پلیمری به نام پلیاتیلن با جرم مولکولی بسیار بالا (UHMWPE) بر پتانسیل خستگی مخلوطهای آسفالتی مورد بررسی قرار گیرد. برای تعیین درصد قیر بهینه از روش طرح اختلاط مارشال و برای تعیین عمر خستگی مخلوط های آسفالتی از روش مقاومت کششی غیرمستقیم استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که استفاده از افزودنی های پلیمری باعث افزایش عمر خستگی مخلوطهای آسفالتی شده و عمر خستگی نمونه های ساخته شده با سنگدانه های گرانیتی نسبت به سنگآهک بیشتر بوده است. همچنین افزایش دما و سطح تنش نیز باعث کاهش عمر خستگی شده که این کاهش در نمونه های اصلاح شده با مواد پلیمری بسیار کمتر از نمونه های کنترل بوده است.

مخلوط های آسفالتی، خرابی خستگی، اصلاح قیر، پلیاتیلن با جرم مولکولی بسیار بالا، بارگذاری کشش غیرمستقیم