مرتضی بیابانی - کارشناس ارشد معماری، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفرش

امروزه مشکل بسیاری از منتقدین آموزش این است که دانشکده هاو پژوهشکده ها توانایی آن را ندارند تا دانشجویان خلاق و نوآور را وارد عرصه کار کنند.هر پژوهشکده مجموعه ای از عوامل انسانی، ساختاری، فنی، تکنولوژی، فرهنگی و سایر عناصر محیطی است که جهت تحقق هدف های از پیش تعیین شده به صورت مشترک در تلاش و تعامل هستند.در باب این مشکل اگر چه پژوهشگران و اساتید فعالیت های چشمگیری انجام داده اند اما این راه حل ها محدود به مسئله آموزش است و این مسئله با رویکرد توجه به فضاهای آموزش کمتر مورد تحلیل و پژوهش قرار گرفته است. از آنجایی که دانشجویان در دوران تحصیل، زمان قابل ملاحظه ای را در محیط آموزش سپری می کنند، لذا نمی توان نقش محیط آموزش را در برانگیختن انگیزه و پرورش استعدادهای خلاقانه آنان نادیده گرفت. روش این تحقیق از نوع کیفی و به صورت توصیفی –تحلیلی است.پژوهش حاضر تلاشی است برای ارائه اصولی در برقراری، محیطی حمایتی از خلاقیت دانشجویان با بدست آوردن الگوهایی در خلق فضاهای آموزش و همسو کردن این الگو ها با نیاز دانشجویان است. نتیجه این پژوهش ارتقاء سطح پاسخگویی فضاهای آموزشی، دانشجویان را در بستری مناسب تر هم از لحاظ تمرکز ذهن وهم ادراک حسی-بصری فراهم خواهد کرد.

فضای آموزشی، پرورش ذهن، خلاقیت، دانشجو.