عوض اله رضایی - رئیس خدمات شهری ناحیه دو شهرداری اسلامشهر
کبری غلامی - کارشناس علوم ارتباطات اجتماعی
خدیجه غلامی - کارشناس مترجمی زبان انگلیسی
حسین میلانی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

بافت های فرسوده و قدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی آن شهرها را تشکیل می دهند، از یک طرف جزو میراث فرهنگی و تاریخی آن شهرها محسوب شده و حفظ، بهسازی کالبدی و توانمندسازی عملکردی آن ها اجتناب ناپذیر می باشد و از طرف دیگر اغلب این بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب، دچار فرسودگی و اضمحلال کالبدی و عملکردی می گردند. تحولات سریع ساختار شهری تهران در سال های اخیر، از موضوعاتی است که بر نظام برنامه ریزی و مدیریت شهری تاثیر گذاشته است. عمده ترین آسیب ناشی از این دگرگونی، ناسازگاری کالبدی است که در دو وجه ناهمگونی و ناپایداری بافت های قدیمی و فرسوده و نوساز و در ابعاد ناهنجاری های مختلف کالبدی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی نمایان شده است. در این زمینه، اجرای برنامه هایی مانند بهسازی، مرمت، زنده سازی، نوسازی و... با هدف تجدیدحیات شهری یا جلوگیری از افت شهری، از مهم ترین شیوه هایی است که در کانون توجه متخصصان و مجریان شهرسازی و ساختار مدیریت شهری قرار دارد و محور اصلی اجرای این برنامه ها، مشارکت شهروندان است. منطقه20 نیز همانند این شهرها از بافت کهن برخوردار است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر شیوه های مشارکت شهروندان در نوسازی و بهسازی بافتهای فرسوده شهری منطقه20 تهران با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از مدلSWOT می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که مشارکت شهروندان در بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده در چهار محور فرهنگ مردم، میزان فراهم بودن مقتضیات مدیریت مشارکتی، قواعد و قوانین حاکم بر زندگی مردم می تواند موثر واقع شود. همچنین مشارکت مردم و شهروندان در تسریع روند بهسازی بافت فرسوده منطقه20 تهران تاثیرگذار است و سامان دهی معابر محله مورد مطالعه باعث ارتقاء کارکرد و نقش پذیری جدید آن می شود.

مشارکت شهروندان، نوسازی و بهسازی، بافتهای فرسوده، منطقه20 تهران