زینب راحتی

شیوه ساخت و ساز صنعتی میتواند پاسخگوی نیازهای چند بعدی جامعه در حال توسعه ایران باشد که ویژگی های بالقوه آن تا کنون به درستی تحقق نیافته اند. در صورت انتخاب و اجرای مناسب روش، صنعتی سازی میتواند در حوزه های گوناگون توسعه پایدار نقش تعیین کنندهای ایفا نماید.[1] به منظور به کارگیری اصولی روش صنعتی ساخت و ساز کشور ابتدا بایستی بازیگران اصلی صنعت ساخت به درک مناسبی از آن رسیده و در رابطه با مولفه های ضروری و اساسی انتخاب شیوه ساخت، در مراحل ابتدایی انجام پروژ ه ها به اجماع و توافق دست یافته باشند. در این پژوهش سعی بر این بوده است که دیدگاه ذینفعان کلیدی صنعت ساختمان در خصوص مولفه های موثر بر ارتقای پایداری در صنعتی سازی ملاک انتخاب قرار گیرد و در این راستا موضوعاتی چون ویژگی های اجتماعی نیز مورد توجه قرار گرفته اند. عدم انتخاب و اجرای درست صنعتی سازی مانع بهینه شدن ویژگی های آن خواهد شد.[2] بنابراین نیازی مبرم به روشی برای ارزیابی سیستم مناسب ساخت به چشم می خورد. در این پژوهش، بر اساس دیدگاه بخش مهمی از فعالان حوزه صنعتی سازی، چارچوبی در رابطه با مولفه های تاثیرگذار صنعتی سازی در افزایش پایداری ارائه می شود. سپس بر اساس مولفه های برتر در چارچوب بدست آمده و به کمک تحلیل سلسله مراتبی یک مدل تصمیم گیری انتخاب سیستم صنعتی پایدارتر و با مقایسه دو شیوه صنعتی ساخت 2LSF و 3ICF ارایه می شود.

صنعتی سازی ، پایداری، پروژه ساخت و ساز، مدل تصمیم گیری، تحلیل سلسله مراتبی.