امیرحسین فرشچیان - دانشجوی دکتری اتخصصی معماری اسلامی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز
رضا حیدری نام - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه ایرانمهر قروه

در سالهای اخیر، مفهوم پایداری به منافع مشترک رشته های متعدد تبدیل شده است. دلیل این محبوبیت، رسیدن به توسعه پایدار است. مفهوم معماری سبز، که با عنوان های معماری پایدار یا ساختمان سبز، نیز شناخته شده، تئوری، علم و سبک ساختمان های طراحی و ساخته شده مطابق با اصول سازگار با محیط زیست است. معماری سبز تلاش می کند تا تعداد منابع مصرف شده در ساخت و ساز، استفاده و بهره برداری ساختمان را به حداقل برساند، و همچنین محدود کردن آسیب ها به محیط زیست از طریق انتشار آلودگی و زباله نیز از مولفه های آن می باشد. برای طراحی، ساخت، راه اندازی و نگهداری انرژی ساختمان ها، آب و مواد جدید مصرف می شوند و همچنین مقادیری زباله تولید می شود که باعث ایجاد اثرات منفی بر بهداشت و محیط زیست می شود. به منظور محدود کردن این اثرات و طراحی سازگار با محیط زیست و منابع ساختمان های کارآمد؛ سیستم های ساخت و ساز سبز باید ارائه، شفاف سازی، درک و اجرا شود به این ترتیب این مقاله ابتدا به اهداف توسعه پایدار و و معماری پایدار می پردازد و راهکارهای آن را ارائه می نماید تا نواقص آن را دریافته و خط مشی کامل تری را پیشنهاد دهد× روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و رویکردی توصیفی دارد. نتایج به دست آمده از این پژوهش با هدف معماری پایدار به اصلاح رابطه انسان، طبیعت و معماری می پردازد

[معماری]، [انسان]، [پایداری]، [آسایش]، [انرژی] ،[ محیط زیست] ، [معماری سبز]