ارزیابی اثرات بلند مرتبه سازی در توسعه پایدارشهری

در دهه های اخیر کلان شهرها به نحو بی سابقه ای گسترش یافته اند. این گسترش کالبدی در بسیاری از موارد بیش از افزایش جمعیت بوده است؛ ترافیک بالای درون شهری و جدایی بیش از حد محل کار و مسکن، آلودگی زیست محیطی و توسعه بی رویه شهرها بر روی اراضی زراعی، اتلاف وقت، سوخت و انرژی و… همه مولود گسترش ناموزون شهری است. بلندمرتبه سازی یکی از راهکارهای مناسب در جهت کنترل و توسعه شهرها می باشد که از سوی کارشناسان و متخصصین امور شهری همواره مورد تاکید قرار گرفته است و به منظور بهره برداری از اراضی مرکز شهر و در پی توجه به اقتصاد شهر مطرح گردید. لذا در راستای حل مسائل امروزی و آینده شهر، راهبرد شهر فشرده و پروژه های بلندمرتبه سازی می تواند محور توسعه آتی شهرها قرار گیرد و برنامه ریزی مناسب جهت رشد عمودی شهر با توجه به توسعه پایدار شهری، نیز خود موضوع دیگری بوده که ازاهمیت دوچندان برخوردار می باشد. روش این تحقیق به صورت توصیفی و تحلیلی، براساس مشاهده و مطالعه استوار می باشد اطلاعات مربوط به مطالعات اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی و… براساس روش اسنادی، کتابخانه ای، اینترنتی و یا به عبارتی از طریق مطالعه بوده است و با رجوع به تالیفات، گزارشات و مقالات، اطلاعات استخراج شده است. نتایج این مقاله نشان می دهد که پدیده بلندمرتبه سازی نه به عنوان یک نسخه همگانی در تمامی شهرها بلکه به عنوان راهکاری با ابعاد گوناگون می باشد که به نسبت تک تک شهرها مواضع متفاوتی می طلبد. در این مقاله سعی بر آن است که به ارزیابی اثرات این پدیده پرداخته شود و در انتها در جهت نیل به اهداف توسعه پایدار شهری راهکارها و پیشنهاداتی ارائه گردد.

Keywords:

بلندمرتبه سازی , کلان شهرها , رشد عمودی , توسعه پایدار شهری