پژوهشی بر درصد بهینهی ترکیب الیاف پلیپروپیلن و ژل میکروسیلیس هیبرید بر مقاومت فشاری نمونه های 7 روزه بتنC40دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آیت اله آملی، گروه فنی و مهندسی، آمل، ایران.

امروزه با توجه به ساختار شکننده ی بتن خالص، کاربرد بتن الیافی با نرمی بالاتر به گونه ای که بتواند تغییرشکل های زیادی را بدون شکست و تحت نیروهای فشاری زیادی قدرت تحمل داشته باشد، مورد توجه محققین و پژوهشگران عرصه ی ساختمان قرار گرفته است . افزودن الیاف به بتن به میزان قابل توجهی خواص مکانیکی آن از جمله مقاومت خمشی، مقاومت کششی و مقاومت فشاری را بهبود میبخشد. از جمله پرکاربردترین الیاف بتن، پلیپروپیلن است که عنوان چهارم نوع الیاف مصرفی در بین تمامی الیافهای موجود در صنعت ساختمان را داشته و بیشترین میزان تولید الیاف در جهان را به خود اختصاص داده است که مقاومت فشاری بتن را به میزان دلخواه و مناسب، با توجه به قیمت کم، افزایش داده و بازده فنی مناسبی را به همراه خواهد داشت. همچنین ژل میکروسیلیس از جمله مواد تقویتی و افزودنی بتن است که ضمن بالا بردن عملکرد فشاری بتن، به یکپارچگی ساختار آن کمک شایان ذکری نموده و موجب انسجام ساختاری مواد موجود در بتن خواهد شد. با توجه به اهمیت مطالب بیان شده، در پژوهش حاضر سعی شده است تا با تهیه نمونه های متعدد آزمایشگاهی و تحقیقات در راستای مقاومت فشاری بتن ترکیب شده با ژل میکروسیلیس و الیاف پلیپروپیلن با درصدهای پیشنهادی اختلاط، مقاومت-های فشاری بیشینه در بتن C40 مورد ارزیابی و واکاوی قرار گیرد. بدین منظور، 10 طرح اختلاط پیشنهادی به همراه نمونه بتن شاهد (فاقد الیاف و ژل) در 8 گروه تهیه شده و بتن در سن 7 روز، تحت آزمایش مقاومت فشاری با استفاده از دستگاه جک هیدرولیکی در آزمایشگاه قرار گرفته است. در پایان نتیجه گیری شد که طرح اختلاط با عنوان C-%5M-%1.75PP (طرح شماره (6 که حاوی 5 درصد ژل میکروسیلیس و 1/75 درصد الیاف پلی پروپیلن بوده است، به عنوان طرح اختلاط بهینه از حیث دارا بودن بیشترین مقاومت فشاری شناخته شده است. این طرح اختلاط بطور میانگین در گروه های 1 تا 8 دارای مقاومتی فشاری برابر با 46/97 مگاپاسکال است که در مقایسه با نمونه بتن شاهد %47 افزایش مقاومت داشته است.

Keywords:

بتن C40 , ژل میکروسیلیس , الیاف پلیپروپیلن , مقاومت فشاری بتن , نسبت آب به سیمان , طرح اختلاط بتن.