پژوهشی بر درصد بهینهی ترکیب الیاف پلیپروپیلن و ژل میکروسیلیس هیبرید بر مقاومت فشاری نمونه های42روزه بتنC40دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آیت اله آملی، گروه فنی و مهندسی، آمل، ایران.

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 330

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CEUCONF06_0911

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1398

Abstract:

با توجه به ساختار شکننده ی بتن خالص، امروزه کاربرد بتن الیافی با نرمی بالاتر به گونه ای که بتواند تغییرشکل های زیادی را بدون شکست و تحت نیروهای فشاری زیادی قدرت تحمل داشته باشد، مورد توجه محققین و پژوهشگران عرصه ی ساختمان قرار گرفته است. هدف کلی از کاربرد الیاف در بتن افزایش میزان جذب انرژی بتن و کنترل گسترش ترک است تا قطعه بتنی بتواند در مقابل بارهای وارده در یک مقطع ترک خورده، تغییر شکلهای بیشتری را پس از ایجاد اولین ترک تحمل نماید. بتن مسلح به الیاف در سالهای اخیر در سازه هایی چون روسازی راه ها و فرودگاه، پی با تغییرشکل های زیاد به ویژه در پوشش بتنی تونلها به کار رفته است. افزودن الیاف به بتن به میزان قابل توجهی خواص مکانیکی آن از جمله مقاومت خمشی، مقاومت کششی و مقاومت فشاری را بهبود میبخشد. از جمله پرکاربردترین الیاف بتن، پلیپروپیلن است که جایگاه چهارم بیشترین میزان تولید الیاف در جهان را داراست و مقاومت فشاری بتن را به میزان مناسبی با توجه به قیمت اندک آن، بالا برده و صرفه فنی -اقتصادی مناسبی را به همراه دارد. همچنین ژل میکروسیلیس از جمله مواد تقویتی و افزودنی بتن است که ضمن بالا بردن علکرد فشاری و مکانیکی بتن، به یکپارچگی ساختار بتن نیز کمک نموده و موجب انسجام ساختاری بتن میشود. با توجه به مطالب بیان شده، در تحقیق حاضر سعی شده است تا با تهیه نمونههای آزمایشگاهی و تحقیقات در زمینه مقاومت فشاری بتنهای ترکیب شده با ژل میکروسیلیس و الیاف پلیپروپیلن با درصدهای پیشنهادی اختلاط، مقاومت های فشاری بیشینه در بتن C40 مورد ارزیابی و واکاوی قرار گیرد. بدین منظور، 10 طرح اختلاط پیشنهادی به همراه نمونه بتن شاهد (فاقد الیاف و ژل) در 8 گروه تهیه شده و بتن در سن 42 روز، تحت آزمایش مقاومت فشاری با استفاده از دستگاه جک هیدرولیکی در آزمایشگاه پردیسان قرار گرفته است. در پایان نتیجه گیری شد که طرح اختلاط با عنوان C-%5M-%1.75PP طرح شماره 6 به عنوان طرح اختلاط بهینه از حیث دارا بودن بیشترین مقاومت فشاری شناخته شده است. این طرح اختلاط بطور میانگین در گروه های A تا H دارای مقاومتی فشاری برابر با 96/18 مگاپاسکال است. همچنین میانگین تمامی طرحهای اختلاط پیشنهادی در مقایسه با نمونه بتن شاهد موجب افزایش مقاومت فشاری بتن به میزان %12 بوده است.

Authors

رضا عزیززاده

کارشناس ارشد سازه، دانشگاه آزاد اسلامی

سیدحمیدرضا مسیبی

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی