فواد اصلانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
ارسلان طهماسبی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج،گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی،سنندج، ایران

یکی از معیارهای ارزیابی کیفی سنجش فضا، حضور گرو ه های اجتماعی و فردی ویژه است. میزان فقیت فضاهای زیستی با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب است.توجه به پاسخگویی محیط و فضاهای زیستی برای گروه های اجتماعی و فردی بهره بردار در محیط های روزمره انسانی از دغدغه های اصلی طراحان بوده است. علی رغم توجه معماران و برنامه ریزان در طراحی فضاهای اجتماعی و فردی در فضاهای زیستی، روش و معیار مشخصی در فرایند طراحی بر اساس حضور پذیری گروه های بهره بردار ارائه نشده است و نبود آن منجر به تعاریف عمدتا شهودی توسط طراحان از حضور پذیری گرو ه های انسانی در مکان گردیده است. بنابرین هدف این مقاله بررسی عوامل و مولفه های اجتماعی و فردی تاثیر گذار در فضاهای زیستی است.در نهایت با اشاره به مبانی نظری موضوع، از نظر قابلیت حفظ و گسترش عوامل اجتماعی و فردی تاثیر گذار در فضاهای زیستی و کاربرد آن مورد مطالعه قرار می گیرد و الگویی برای بکارگیری عوامل و مولفه های اجتماعی و فردی تاثیر گذار در فضاهای زیستی در قالب هایی نو ارایه می گردد.در ادامه این پژوهش با مرور منابع مختلف و معتبر در این زمینه،مورد توجه محققان و تحلیل گران استخراج شده است و داده های مورد نیاز در این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای و اسنادی گرداوری شده است.

تعاملات اجتماعی،فضای زیستی،مجتمع زیستی.