کلاسهای دوستدار کودک مبتلا به طیف اوتیسم

محیط به عنوان یکی از عوامل موثر بر روحیه انسان باید به تفاوتهای افراد اهمیت دهد و میبایست پاسخگوی نیازهای متفاوت آنها باشد. شرایط خاص کودکان مبتلا به اوتیسم نیاز به طراحی مناسب جهت کنترل رفتار و بهبود سلامت روانی آنها را دارد و همچنین زمان زیاد سپریشدهی دانش آموزان در محیطهای آموزشی و کلاسهای درس، محیطی سالم و ایمن را برای کودکان طیف اوتیسم میطلبد. هدف از پژوهش حاضر شناسایی معیارهای کلاس درس دوستدار کودک مبتلا به طیف اوتیسم است. مقاله حاضر با رویکردی روانشناختی و با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی و نیز بهرهگیری از مطالعات و منابع اسنادی به شناخت مفاهیم و اهمیت موضوع پرداخته است و درنهایت به بیان معیارهای کلاس دوستدار کودک مبتلا به طیف اوتیسم و ملاحظات آنها میپردازد.

Keywords:

اختلال اوتیسم , معماری , روانشناسی محیط , دوستدار کودک