ارزیابی معماری سبز در بافت های تاریخی با استفاده از شاخصLEED بررسی دو خانه تاریخی روغن فروش و ادیب برومند

بناها و بافتهای تاریخی و با ارزش علاوه بر دارا بودن هویت تاریخی و فرهنگی میتوانند به عنوان آموزگارانی در معماری پایدار مورد توجه قرار گیرند. این مطالعه در ابتدا با بررسی تحقیقات پیشین در حوزه معماری پایدار، معماری سبز و مصرف انرژی در بافت های تاریخی، نتایج و دستاورهای مطالعات مذکور را مورد بحث قرار داده است. نتایج بررسی ها نشان میدهد با توجه به شاخصهای پایداری، معماری بومی و بافت های قدیمی موجود به این شاخصها نزدیک هستند و ورود تکنولوژیهای مدرن در صنعت ساخت و ساز علاوه بر فراهم نمودن شرایط آسایش ساکنین و بهرهبرداران، با افزایش مصرف انرژی شرایطی را ایجاد نموده که عملا تفاوتی بین بافتهای جدید و قدیمی از لحاظ مصرف انرژی مشاهده نمیشود. بنابراین شناخت و استفاده از پارامترهای قابل تکرار معماری بافتهای تاریخی و با ارزش در معماری معاصر، میتواند بدون حذف عوامل موثر در شاخصها به افزایش کارایی بناها منجر شود. از سوی دیگر یکی از شاخصهای بین المللی مورد استفاده جهت تعیین هماهنگی بناها با اصول معماری سبز شاخص LEED میباشد. بررسی پارامترهای مرتبط با حوزه معماری از بین دسته بندی شاخص های ارزیابی LEED در دو خانه تاریخی نشان داد که معماران در زمان ساخت، سعی در احداث بنایی با حداکثر پایداری داشته اند که حتی با معیارهای امروزی نیز در این امر موفق بوده اند.

Keywords:

بافت های تاریخی , معماری پایدار , معماری سبز , مصرف انرژی , شاخص LEED , خانه تاریخی روغن فروش , خانه تاریخی ادیب برومند