بررسی اثر تداخل تنش در سازه های مجاور میان مرتبه با در نظر گرفتن اجرای میکروپایل

امروزه پیشرفت روز افزون مهندسی ژئوتکنیک دربهبود و اصلاح خواص فیزیکی و مقاومت برشی خاک، امکان ساخت سازه با احجام و بار سرویس بالا و با صرف هزینه هایی به مراتب کمتر از اجرای شمعهای درجا را میسر نموده است. یکی از این روش ها استفاده از میکروپایل می باشد که عمدتا جهت کنترل نشست های نا متقارن، افزایش ظرفیت باربری و مقابله با روانگرایی مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش به بررسی تداخل تنش در سازه های مجاور میان مرتبه با در نظر گرفتن اجرای میکروپایل پرداخته شده است که تغییرات نسبت تداخل تنش و تغییرات نسبت تداخل نشست، و تغییر پارامترهایی از قبیل طول میکروپایل، عرض پی، فاصله پی ها از یکدیگر و نوع خاک مورد بررسی قرار خواهد گرفت. برای به دست آوردن نتایج مربوطه از نرم افزار اچزای محدود پلکسیس دو بعدی استفاده شده است.پیهای مورد بررسی در این مدلسازی به عرض های 4، 6 ، 10 و 12 متر بودند، که بر روی دو لایه خاک قرار داشتند. پی ها در عمق 1/5 متری از سطح خاک قرار داشتند، یک متر به علت ارتفاع مقطع پی و 0/5 متر به علت کف سازی روی پی لایه خاک پایینی، متشکل از ماسه متراکم بود. لایه بالایی به دو حالت خاک رسی و خاک ماسه غیر متراکم بود، میکروپایل ها در طول های مختلف از لایه ضعیف عبور کرده و بر لایه قوی قرار میگرفتند. نتیجه کلی به این صورت می باشد که با افزایش عرض پی، طول میکروپایل و نسبت فاصله به عرض پی در دو نوع خاک ماسه ای سست و رسی ضریب تداخل تنش و نشست کاهش می یابد و این تغییر کاهش در خاک ماسه ای بیشتر از خاک رس رخ داده است به طوری که تداخل تنش از بین رفته و هر پی به صورت مستقل و تنها عمل می کند.

Keywords:

تداخل تنش , میکروپایل , خاک های ماسه ای , تراکم پایین , نشست پذیری , ظرفیت باربری