توسعه سامانه های نوین آبیاری در بخش کشاورزی و بررسی عوامل موثر در پذیرش آنها

بخش کشاورزی به عنوان پرمصرف ترین بخش مصرف کننده آب در کشور شناخته میشود و مدیریت مصرف آب در این بخش تاثیر بسزایی بر منابع آبی دارد. با توجه به کاهش نزولات آسمانی، خشکسالیهای متناوب دو دهه اخیر و افزایش بی رویه استفاده از منابع آبی استفاده از روشهایی که با به کارگیری آنها بهره وری و یکنواختی توزیع آب در مزرعه افزایش یابد اهمیت ویژه ای دارد. یکی از مهمترین روشها برای توسعه و افزایش محصولات کشاورزی، سطح زیر کشت این محصولات و افزایش بهره وری آب در مزرعه استفاده از سامانه های نوین آبیاری میباشد. در این تحقیق ابتدا به بررسی روند کمی اجرای سامانه های نوین آبیاری در استان چهارمحال و بختیاری و مقایسه با سایر استانها در کشور پرداخته شد، سپس به بررسی عوامل پذیرش و مشکلات و موانع پیش رو کشاورزان در عدم پذیرش این سامانه ها در این استان پرداخته گردید. نتایج نشان داد که صرفه جویی در مصرف آب، افزایش بهره وری آب و راندمان آبیاری، افزایش سطح زیر کشت محصولات، امکان آبیاری اراضی ناهموار و شیبدار، اتوماسیون سیستم، سهولت آبیاری و افزایش کمی و کیفی محصولات از مهمترین عوامل پذیرش این سیستمها و عواملی نظیر تقطیع و پراکندگی زمینها، اشتراکی بودن زمینها و منابع آبی، هزینه اولیه این سامانه ها، کاهش درآمد سالیانه کشاورزان و عدم توانایی در تامین خودیاری از عوامل عدم پذیرش این سامانه ها توسط کشاورزان است.

Keywords:

کشاورزی , آبیاری , خشکسالی , مدیریت مصرف آب. بهره وری آب.