نقش وظیفه شناسی در تعلل ورزی رفتاری با میانجیگری خود تنظیمی

تعلل ورزی، یک پدیده رفتاری است که به صورت به تاخیر انداختن تکالیف، توصیف شده و موجب ایجاد استرس، احساس گناه، کاھش شدید بازدھی فردی می شود. ھمچنین به دلیل عدم تعھد به تکالیف و مسئولیت ھا به عدم تائید اجتماعی منجر می شود. ھدف پژوھش حاضر تعیین نقش وظیفه شناسی در تعلل ورزی رفتاری با میانجیگری خود تنظیمی بود. این پژوھش از نوع بنیادی- ھمبستگی بود که در راستای آن از جامعه دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 98-97 با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 300 نفر انتخاب و برای اندازه گیری داده ھا از مقیاس ارزیابی تعلل ورزی لی و مان، مقیاس ارزیابی وظیفه شناسی و مقیاس ارزیابی خود نظارتی استفاده شد. نتایج تحلیل داده ھا با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که خودتنظیمی قادر است روابط بین وظیفه شناسی را با تعلل ورزی رفتاری میانجیگری کند. در این راستا مدل اندازه گیری شده با مدل نظری برازش مطلوب دارد این یافته ھا، تلویحات عملی برای کاھش تعلل ورزی در دانشجویان داشته و بیانگر این است که ویژگی ھای شخصیتی و مھارت ھای رفتاری در بروز و ظھور تعلل ورزی نقش اساسی دارند.

Keywords:

وظیفه شناسی , تعلل ورزی رفتاری , خود تنظیمی