سیده سحر عسگری قلعه بین - دانشجو کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه زنجان
مجید یوسفی افراشته - استادیار دانشگاه زنجان

پرخاشگری، رفتاری است که حاصل ناتوانی فرد در مدیریت خشم می باشد. با توجه به اثرات مخرب آن، تلاش برای کاهش رفتار پرخاشگرانه؛ ضروری به نظر می رسد. لذا پژوهش حاضر باهدف مقایسه ی اثربخشی رفتاردرمانی شناختی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر کاهش پرخاشگری صورت پذیرفت. این پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی و از نوع طرح چند گروهی همراه با کنترل انجام گرفت. نمونه ی پژوهش از بین دانشجویان زبان های خارجه دریکی از موسسه های آموزشی شهر تهران بود که به صورت داوطلبانه، چهل نفر انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه ی باس و پری میزان پرخاشگری آنها اندازه گیری شد و در چهار گروه ده نفری از نظر جنس، سن، تحصیلات و جایگاه اجتماعی همانندسازی شدند. سه گروه آزمایشی انتخاب شدند که هر یک درمانی را دریافت می کرد و یک گروه به عنوان کنترل قرار گرفت. پس از اتمام مداخلات میزان پرخاشگری در گروه ها سنجیده و با نرم افزار SPSS تحلیل شد. میزان پرخاشگری در گروه های آزمایشی در سطح معنی داری 95% کاهش داشت ولی بین گروه های آزمایشی ازنظر تاثیرگذاری در این پژوهش تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نشد. سه درمان ارائه شده که از نسل دوم و موج سوم رفتاردرمانی هستند، در کاهش رفتار پرخاشگرانه موثر بودند، اما در این پژوهش هیچ یک بر دیگری ارجحیت نداشت.

رفتاردرمانی شناختی، طرحواره درمانی، پذیرش و تعهد، پرخاشگری