هدا جعفری زاده مالمیری - دانشگاه صنعتی سهند تبریز
محمد علی قازجهانیان

فناوری نانو به عنوان علم پیش روی بشر در کمتر از یک دهه گذشته پیشرفت ­های قابل توجهی داشته است. به خصوص در زمینه صنایع غذایی و بسته­ بندی جایگزینی فناوری نانو به جای کاربردهای سنتی هر روز توسعه بیشتری از خود نشان می­ دهد. در صنعت بسته ­بندی استفاده از نانو کامپوزیت­ ها به دلیل خواص بسیار مطلوب و مناسب در حفظ کیفیت و سلامت ماده غذایی و نیز افزایش زمان ماندگاری مورد توجه محققان و صنعتگران قرار گرفته است. در صورتی که در ساختمان نانو کامپوزیت از پلی­مرهای زیست سازگار با منشا تجدید­پذیر مانند نشاسته، پروتئین، پلی­ ساکارید یا پلی­مرهای زیست سازگار با منشا پتروشیمیایی استفاده شود، می­ توان از حجم فزاینده انباشت مواد پلاستیکی، آلودگی محیط زیست و تکثیر گاز  CO2 ناشی از سوزاندن آن­ها در طبیعت جلوگیری به عمل آورد. نانو کامپوزیت­ ها موادی هستند که از ترکیب نانو ذرات تهیه می­ گردند. پرکاربردترین تقویت­ کننده ­های نانو اندازه در پلی­مرهای مورد استفاده در بسته ­بندی مواد غذایی، سیلیکات­ های لایه­ای از نوع مونت مورلونیت می ­باشد. مونت­موریلونیت به عنوان یکی از ارزان­ ترین و در دسترس­ ترین نوع سیلیکای لای ه­ای در کنار هکتروریت و ساپونیت این توانایی را دارد که در ابعاد نانو به کار رفته و علاوه بر امتزاج با پلی­مرهای هیدروکربنی با بیوپلی­مرها و پلی­مرهای زیست تخریب ­پذیر ترکیب شده و با ارتقاء خواص مکانیکی، حرارتی، الاستیسیتی و مقاومت نفوذی این پلی­مرها، محدودیت به کارگیری آن­ها را در کاربردهای بسته ­بندی مرتفع ساخته و به لحاظ صنعتی نیز جایگزین مناسبی برای پلاستیک­ های موجود باشد.

بسته بندی مواد غذایی, نانوکامپوزیت, مونت موریلونیت, پلیمر زیست تخریب پذیر و پلاستیک