عیسی دارابی - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
حبیب اله میرزایی - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
روح الله تجلی - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

استفاده از فیلم­ های خوراکی در بسته­ بندی مواد غذایی، مستلزم آن است که فیلم­ها خواص کاربردی(خواص مکانیکی، بازدارندگی در برابر گازها، رطوبت و حرارتی) مطلوبی داشته باشند. در تولید فیلم ­های خوراکی عمدتا از پروتئین­ ها و پلی­ ساکارید­ها، به دلیل توانایی آن­ها در ایجاد شبکه پیوسته پلیمری استفاده می ­شود. ماهیت آبدوستی(هیدروفیل) فیلم ­های تولید شده از پروتئین ­ها و پلی ­ساکاریدها باعث می­ شود که این قبیل فیلم­ها نه تنها خاصیت بازدارندگی ضعیفی در برابر رطوبت داشته باشند بلکه به دلیل جذب آب و افزایش تحرک زنجیرهای پلیمری، نفوذپذیری نسبت به اکسیژن و دی اکسید کربن را نیز افزایش دهند. جهت غلبه بر این مشکل، در فیلم­ها می­ توان از روش­ هایی مثل: استفاده از فیلم­های مرکب و نانوکامپوزیت­ ها، بهینه ­سازی شرایط تولید فیلم ­ها و اصلاح ساختار بیوپلیمرها استفاده کرد.

نفوذپذیری به بخار آب (WVP), فیلم خوراکی, بیوپلیمر و خاصیت بازدارندگی