پروین محسنی سی سخت - دانش آموخته کارشناسی ارشد بهداشت آبزیان. دانشکده دامپزشکی. دانشگاه شهرکرد
امین نعمت الهی - دانشیار، گروه بهداشت و کنترل کیفی مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد-ایران
عبدالناصر محبی - دانشیار، بخش علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی ، دانشگاه شهرکرد
روح الله رحیمی - گروه شیلات ،دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

باکتری لاکتوکوکوس گارویه عامل بیماری لاکتوکوکوزیس در ماهی است که قابلیت انتقال به انسان در صورت تماس یا مصرف ماهی آلوده را دارد. در تحقیق حاضر، حساسیت باکتری لاکتوکوکوس گارویه نسبت به عصاره­های اتانولی و آبی گیاه گل نر گردو مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا عصاره اتانولی و آبی از گیاه گل نر گردو تهیه و در رقت­های متوالی جهت به دست آوردن حداقل غلظت مهار رشد (MIC) و حداقل غلظت باکتری­کشی (MBC) در برابر باکتری لاکتوکوکوس گارویه به روش تهیه رقت متوالی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، با استفاده از روش انتشار دیسک، هاله مهار رشد باکتری نیز اندازه­گیری و مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که، عصاره اتانولی گل نر گردو، در غلظت 5/37 میلی­گرم بر میلی­لیتر، اثر کشندگی و در غلظت 75/18 میلی­گرم بر میلی­لیتر خاصیت ممانعت از رشد و عصاره آبی گل نر گردو، در غلظت­های 75 میلی­گرم بر میلی­لیتر اثر کشندگی و در غلظت 5/37 میلی­گرم بر میلی­لیتر خاصیت ممانعت از رشد را در برابر رشد باکتری از خود نشان داد. با توجه به اثر مناسب عصاره­های فوق روی باکتری لاکتوکوکوس گارویه، لازم است که مطالعات وسیع­تری در شرایط بالینی در مزارع پرورش آبزیان صورت گیرد و پس از مشخص شدن غلظت موثر، غیر سمی بودن و مکانیسم اثر آن­ها، می­توان پیشنهاد نمود که از عصاره­های فوق در درمان و پیشگیری از بیماری استفاده نمود.

لاکتوکوکوس گارویه, عصاره, گیاه گل گردو, ماهی قزل آلای رنگین کمان