عباس استادتقی زاده - دکتری تخصصی سلامت در بلایا و فوری تها، دپارتمان سلامت در حوادث و بلایا، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران مرکز تحقیقات آلودگی هوا، پژوهشکده محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
شیوا صالحی - دانشجوی دکتری تخصصی سلامت در بلایا و فوری تها، دپارتمان سلامت در حوادث و بلایا، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران؛ مرکز تحقیقات آلودگی هوا، پژوهشکده محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
علی اردلان - دکتری تخصصی اپیدمیولوژی، دانشیار، دپارتمان سلامت در حوادث و بلایا، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران،تهران، ایران مرکز تحقیقات آلودگی هوا، پژوهشکده محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
آرمین زارعیان - دکتری تخصصی آموزش پرستاری، دانشیار، دپارتمان بهداشت، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ارتش، تهران، ایران

زمینه و هدف:هر راهبرد سازگاری با تغییر اقلیم یکی از راهبردهای اصلی مقابله با این پدیده میباشد، اما سنجش و رصد آن در نیازمند ابزارهای معتبر و مبتنی بر شواهد میباشد. این مطالعه با هدف ارائه مدل سنجش سازگاری با تغییرات اقلیم در ایران انجام شد.روش کار: در گام اول تعیین مولفه های موثر در سازگاری با تغییر اقلیم با تاکید بر پدیده گرد و غبار بر اساس مرور نظام مند انجام شد. همزمان مولفه های وابسته به فرهنگ از طریق مطالعه کیفی استخراج گردید. سپس با استفاده از استخر گویه‎ها طراحی ابزار سازگاری با پدیده گرد و غبار در جامعه شهری و روانسجی ابزار صورت گرفت و در نهایت سنجش میزان سازگاری با پدیده گرد و غبار در شهر اهواز به عنوان پایلوت انتخاب و اجرا شد.یافته ها: پرسشنامه اولیه با استفاده از گویه‎های استخراج شده از مرور نظاممند و مطالعه کیفی تهیه گردید. بعد از طراحی مدل اولیه، روایی صوری، محتوایی و سازهای انجام شد. پایایی ابزار از طریق آزمونهای آماری ارزیابی گردید.نتیجه گیری: ابزار سنجش سازگاری با تغییر اقلیم مشتمل بر 34 سوال در 4 بخش تدوین و وضعیت سازگاری شهروندان شهر اهواز با آن سنجیده شد.

مدل ارزیابی، سازگاری، تغییر اقلیم، ایران