استمرار آموزش پرستاران برای بلایا در محیط شبیه سازی شده: یک مطالعه کیفی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 475

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICHED09_056

تاریخ نمایه سازی: 30 شهریور 1398

Abstract:

زمینه و هدف: آموزش پرستاران به عنوان یکی از بزرگترین گروه های ارائه دهنده خدمات در زمان بلایا، اهمیت زیادی در ارتقای کیفیت خدماتی که ارائه میگردد خواهد داشت. مطالعه در زمینه شناسایی روشهای موثر در آموزش پرستاران در زمینه ارائه خدمات در بلایا، میتواند آمادگی بیشتر را بدنبال داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تجارب پرستاران در زمینه آموزش برای بلایا بود.روش کار: مطالعه حاضر مطالعه ای کیفی با رویکرد تحلیل محتوا میباشد. مشارکت کنندگان 22 پرستار دارای تجربه ارائه خدمت در زمان بلایا بودند. نمونه گیری هدفمند بوده و تا رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت. جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند انجام شد و داده ها از طریق تحلیل محتوای آشکار مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بر اساس تجارب و درک پرستاران، شش طبقه اصلی از تحلیل داده ها به دست آمد که عبارت اند از: ضرورت برگزاری کارگاه های آموزشی مستمر ، ضرورت برگزاری مانور و تمرین در محیط مشابه ، اهمیت آشنایی با محیط حادثه ، ضرورت آموزش تمامی افراد دخیل در ارائه خدمت ، ضرورت ارائه آموزشهای همه جانبه و لزوم برنامه ریزی و تمرین. نتیجه گیری: عوامل متعددی بر آموزشهای موثر پرستاران موثرند. نتایج این مطالعه نشان داد پرستارانی که آمادگی بهتر و درک بهتری از شرایط متفاوت از شرایط استاندارد داشتند، احتمال آنکه به ارائه خدمات مطلوبتر و منطبق با شرایط دشوار در زمان بلایا بپردازند بیشتر بود. پیشنهاد میگردد آمادگی پرستاران در مواجه ه با حوادث مختلف بررسی شود، همچنین تاثیر آموزشهای شبیه سازی شده بر آمادگی مورد ارزیابی قرار گیرد، آموزشهای مستمر برای پرستاران مبتنی بر شرایط شبیه سازی شده برگزار شود. این آموزشها میتواند پرستاران را آماده تر نماید تا بدینوسیله پرستارانی همواره آماده داشته و بتوان کار آیی این گروه را به حداکثر و آسیبهای روانی و احساسی را به حداقل رساند.

Authors

سیده نگار پوروخشوری

دکتری تخصصی آموزش پرستاری، فوق دکتری سامت در بلایا و فوری تها، استادیار، مرکز تحقیقات سلامت درحوادث و بلایا، دانشگاه علوم بهزیستی و توا نبخشی، تهران، ایران

حمیدرضا خانکه

دکتری پرستاری، فوق دکتری سلامت در بلایا و فوری تها، استاد تمام، مرکز تحقیقات سلامت در بلایا و فوریتها، دانشگاه علوم بهزیستی و توا نبخشی، تهران، ایران، گروه علوم و آموزش بالینی، موسسه کارولینسکا، استکهلم، سوئد