چالشهای استقرار سازمان راهبر برای پیشگیری از مرگ ومیر ناشی از حوادث ترافیکی در ایران

زمینه و هدف:حوادث ترافیکی هشتمین علت مرگ در تمام سنین و اولین علت مرگ در گروه سنی 5 تا 29 سال هستند و منجر به مرگ سالانه 1.35 میلیون نفر در سراسر دنیا میشوند. در کشور ایران حوادث ترافیکی دومین علت مرگومیر، اولین علت مصدومیت و اولین علت سالهای ازدست رفته به علت مرکز زودرس است. بر اساس آمار سازمان پزشکی قانونی، در سال 1396 حوادث ترافیکی در ایران 16201 فوتی و 335595 مصدوم برجای گذاشته که نسب به زمان مشابه در سال 1395، 1.7% تعداد فوتیها و %0.9 تعداد مصدومان افزایش یافته است. در دهه ایمنی راه ها، سازمان بهداشت جهانی توصیه میکند که یک سازمان راهبر ایمنی جاده ایLRSA در داخل دولت برای هماهنگی مداخلات پیشگیرانه تشکیل شود. مطالعه حاضر به منظور تحلیل چالشهای استقرار سازمان راهبر در پیشگیری از مرگ ومیر ناشی از حوادث ترافیکی در ایران انجام پذیرفته است.روش کار: این مطالعه از طریق document review جمع آوری و تجزیه وتحلیل مجدد اسناد، داده های سازمان جهانی بهداشت، سیمای مرگ ومیران ایران، سازمان پزشکی قانونی انجام شده است.یافته ها: از 175 کشور دنیا تنها در 8 درصد، سازمان راهبر برای برنامه ریزی، سیاست گذاری و هدایت برنامه ها وجود ندارد. در 44 درصد از کشورها یک ارگان به عنوان سازمان راهبر فعالیت میکند که اغلب شامل National Road afety Committee و یا یک وزارتخانه هست. در 43.42 درصد از کشورها نیز 2 ارگان به عنوان سازمان راهبر در مبحث حوادث ترافیکی ورود کرده اند که اغلب ترکیبی از دو وزارتخانه هستند و یا یک وزارتخانه و یک National Road afety Council، 4 درصد از کشورها دارای 3 سازمان راهبر بوده که اغلب ترکیبی از دو وزارت و یک ارگان مرتبط با ایمنی راه هاست. وزارت بهداشت تنها در کشور ترکمنستان به عنوان سازمان راهبر شناخته شده است. در 7 کشور هم سازمانهای مرتبط با پلیس مسئول سازمان راهبر هستند. )1( در ایران، به رغم اهمیت و جایگاه مهم آن، سازمان راهبر برای برنامهریزی و سیاستگذاری و همچنین هدایت برنامه ها وجود ندارد. سازمان راهبر کمیسیون ایمنی راه ها متشکل از 16 عضو همچون وزارت راه و شهرسازی، پلیس، سازمان صداوسیما، سازمان برنامه وبودجه، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و وزارت کشور در حوزه پیشگیری از حوادث ترافیکی در حال فعالیت است. راهبری این کمیسیون به دلایل ذیل کافی نبوده است:● ●دخیل بودن سازمانهای متعدد در پیشگیری از حوادث ترافیکی● ●عدم پیروی از دستورات کمیسیون ایمنی راه ها توسط دستگاه های هم عرض● ●هماهنگی ناکافی میان وزارتخانه ها، سازمانها و نهادهای ذیربط با ایمنی راه ها● ●عدم ایجاد سامانه آمار و اطلاعات جامع مدیریت ایمنی راه های کشور با همکاری دستگاه های عضو● ●عدم بررسی تحلیلی همه جانبه و تمام ابعاد حوادث ترافیکی عمده با همکاری دستگاه های ذیربط و در نهایت تدوین راهکارهای اصلاحی تئوری در راستای جلوگیری از تکرار آنهاتغییر قوانین خدمات بیمه ای در زمینه حمل ونقل و کاهش آثار بازدارندگی از تخلفات و حوادث ترافیکی

Keywords:

ایمنی جادهای , سازمان راهبر , کمیسیون ایمنی راه ها