بررسی میزان سازگاری در جانبازان قطع عضو اندام تحتانی جنگ تحمیلی عراق علیه ایران

زمینه و هدف:کاربرد الگوی سازگاری روی در فرآیند مراقبت از بیماران مزمن، ابزار مهمی در جلب مشارکت بیمار در روند درمان و مراقبت و بهبود سازگاری آنها با تغییرات بوجود آمده میباشد. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان سازگاری مبتنی بر الگوی روی در جانبازان قطع عضو اندام تحتانی جنگ عراق علیه ایران میباشد.روش کار: این پژوهش ترکیبی از یک مطالعه روش شناسی و یک مطالعه توصیفی - مقطعی میباشد که در سال 1397 انجام شد. با توجه به فقدان پرسشنامه استاندارد در این خصوص، پژوهشگر در ابتدا به طراحی و روانسنجی پرسشنامه سازگاری مبتنی بر الگوی روی در جانبازان قطع عضو اندام تحتانی با استفاده از سنجش روایی صوری، روایی محتوای کمی و کیفی، روایی سازه )تحلیل عاملی اکتشافی( و تعیین پایایی ابزار نمود. پرسشنامه نهایی مشتمل بر 20 سوال در چهار بعد فیزیولوژیک، درک از خود، ایفای نقش و وابستگی/ استقلال بود. تعداد 245 جانباز قطع عضو اندام تحتانی مراجعه کننده به مرکز ارتز و پروتز کوثر در شهر تهران پرسشنامه را تکمیل نمودند. داده های حاصل از پرسشنامه با نرم افزارSPSS مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی واحدهای موردپژوهش 53/83 ± 8/29 بود و %51/7 واحدها دارای تحصیلاتی در سطح دیپلم و زیر دیپلم و %61/7 دچار قطع عضو یک اندام تحتانی از زیر زانو بودند. با توجه به یافته ها به دست آمده از پژوهش سازگاری در دو بعد فیزیولوژیک و وابستگی/ استقلال، خوب و در دو بعد درک از خود و ایفای نقش، متوسط ارزیابی گردید. میانگین سازگاری کلی در واحدهای مورد پژوهش )74/19( خوب ارزیابی گردید.نتیجه گیری: سنجش میزان سازگاری مبتنی بر الگوی روی میتواند با شناسایی رفتارهای ناسازگار در بیماران و اصلاح آنها، پایهای جهت انجام مداخلات پرستاری ارتقادهنده سازگاری و به دنبال آن بهبود سلامتی، کیفیت زندگی و مرگ توام با آرامش در بیماران مزمن باشد.

Keywords:

الگوی سازگاری روی , جانباز , قطع عضو