اثر بخشی روان درمانگری کوتاه مدت آموزش خودمهارگیری با و بدون جهت گیری مذهبی (اسلامی) بر مهار اضطراب وتنیدگی در سطح دانشجویان

مهار اضطراب و تنیدگی از مسائل مهم مبتلایان و نیز روان درمانگرانی است که به معالجه اقدام می کنند. برخلاف نظر برخی از روانشناسان که تاثیر مذهب را بر سلامت روانی نادیده می گیرند، تحقیق حاضر تاثیر درمانگری چندبعدی با و بدون جه تگیری مذهبی اسلامی را به منظور کاهش اضطراب و تنیدگی مورد بررسی قرار داده است . روش پژوهش حاضر با توجه به اهداف و فرضیه های آن نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام شد نمونه مورد بررسی 60 نفر از دانشجویان داوطلب دریافت خدمات روانشناختی دانشگاه آزاد پارس آباد بوده اند، که بر اساس مقیاس اضطراب بک دارای اضطراب متوسط و بالاتر بوده اند. برای جمع آوری اطلاعات در مراحل مختلف تحقیق از مقیاس اضطرابی بک، آزمون تنیدگی و فرم های خود گزارش دهی درباره فنون درمانگری استفاده شد. آزمودنی ها پس از انجام آزمون های مختلف به سه گروه 20 نفری تقسیم شدند وبه طور تصادفی یک گروه در معرض درمانگری کوتاه مدت (چندبعدی) بدون جهت گیری مذهبی و گروه دوم در معرض درمانگری کوتاه مدت (چندبعدی) با جهت گیری مذهبی قرار گرفته و از گروه سوم به عنوان گروه کنترل استفاده شد. به منظور کنترل سطح مذهبی گروه ها، آزمودنی ها براساس سطح مذهبی با یکدیگر همسان شدند. تفاضل نمره های پیش تست و پس آزمون هر سه گروه محاسبه شده و در سطح استنباطی برای آزمون فرضیه ها از آزمون کوواریانس تک متغیره با استفاده از نرم افزار 20 SPSS استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش درمان کوتاه مدت خود مهارگیری با جهت گیری مذهبی بر کاهش اضطراب و کاهش تنیدگی تاثیر معنی داری داشته است. هنمچنین آموزش درمان کوتاه مدت خود مهارگیری بدون جهت گیری مذهبی بر کاهش اضطراب و کاهش تنیدگی تاثیر معنی داری داشته است. بنابراین هر دو روش در مقایسه با گروه کنترل، به کاهش اضطراب و تنیدگی منجر می شود، ولی تاثیر درمانگری چند بعدی با جهت گیری مذهبی در کاهش اضطراب و تنیدگی بیشتر است. بنابراین درمانگری وقتی با جهت گیری مذهبی اسلامی ارائه گردد تاثیر عمیق تری به مهار اضطراب و تنیدگی خواهد داشت.

Keywords:

درمان کوتاه مدت , خود مهارگیری , جهت گیری مذهبی , اضطراب , تنیدگی.