بررسی ساختاری گرمی روابط والدین با امید به زندگی در دانش آموزان پسر

هدف از انجام این پژوهش، بررسی ساختاری گرمی روابط والدین با امید به آینده در دانش آموزان پسر در قالب معادلات ساختاری بود. در یک طرح همبستگی 248 نفر از دانش آموزان پسر ناحیه 4 کرج با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب گردیدند و سپس مقیاس های امیدواری(اسنایدر، 1991) و ادراکات والدینی(رابینز، 1994) را تکمیل نمودند. تحلیل نتایج نشان داد که میان امیدواری دانش آموزان و گرمی والدین روابط مثبت ومعناداری وجود دارد و گرمی والدین 19 درصد از تحولات امیدواری را تبیین می نماید. مدل ساختاری از برازش مناسبی برخوردار بود. اثرات غیر مستقیم گرمی بر راهبردها و تفکر عاملی نیز مثبت و معنادار بود. به نظر می رسد گرمی رفتار والدین می تواند امید به زندگی را در دانش آموزان افزایش دهد.

Keywords:

روابط والدین , امیدبه زندگی , دانش آموزان