علی سعیدی
حسن شیوا
ساسان سواد کوهی فر

امروزه شهر ها از دو نماد جغرافیایی( محیط طبیعی،اجتماعی و اقتصادی ) و مصنوعی( محیط انسان ساخت، معماری ) بهره می برند. جوامع انسانی بطور مستمر این دو نماد را تغییر شکل داده و محیط زیست شهری را دگرگون می سازند. در این فرآیند بوستان ها تبدیل به ساختمان های آسمان خراش و شهرک های مسکونی شده ومصالح ساختمانی جایگزین سیمای سبز ساختمانی شهرهامی شوند. ساکنین شهرهای امروزی گاهی که به درون خود می نگرند، با احساس خلاء عمیق از دستیابی به طبیعت ، خود را به دور از آسایش و آرامش واقعی می یابند. در مقابله با این معضل بشر از گذشته های دور به ایجاد بام های سبز به عنوان راه حلی مناسب برای آشتی مجدد با طبیعت و تغییر چشم انداز شهری روی آورده است. در واقع بام سبز استفاده از فضا های بایر و بی روح سکونت گاههای شهری در جهت ایجاد لکه های سبز می باشد. این امر علاوه بر زیبایی شناختی شهر موجب کاهش آلودگی هوا و تلطیف آن و کاهش کنتراست حرارتی شده و از منظر پدافند غیر عامل، فضای سبز بخصوص استفاده از آن در بام ها، باعث استتار و اختفاء ابنیه شده و تشخیص آنها را در باند مادون قرمز حرارتی کم می نماید. در این تحقیق از روش توصیفی و تحلیلی استفاده شده است، جهت گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی و از روشهای میدانی مثل پرسشنامه ، مصاحبه و مشاهده کمک گرفته شده است، از نتایج کاربردی ، ملاحظات پدافند غیر عامل در استفاده از فضاهای سبز شهر، امکان استفاده از عناصر گیاهی درطرح های استتار، اختفاء و فریب است. دستیابی به این نتایج موجب کاهش آسیب پذیری و افزایش پایداری شهر در راستای اهداف چند منظوره پدافند غیرعامل می شود.

بام سبز, معماری سبز, پدافند غیر عامل, استتار