ترسیب و ذخیره کربن در اکوسیستم های طبیعی

ترسیب کربن سبب جذب کربن هوا و نگه داشت آن در داخل خاک می شود. هر عاملی که سبب کاهش سطح (CO(2 هوا گردد، از گرم شدن زمین هم جلوگیری می کند. پس از تغییر کاربری، حداکثر ذخیره کربن بعد از 10 الی 15 سال و تجمع خالص آن معمولا در کمتر از 30-25 سال رخ می دهد. در طول این مدت کنترل فرسایش و حفاظت خاک در مقابل تخریب، سبب می گردد که 70Pg 50 کربن دیگر ذخیره گردد، که این مسئله تاثیر زیادی در حذف گازهای گلخانه ای موجود در اتمسفر دارد. کربن موجودات زنده بخصوص گیاهان، برابر 600Pg 400 کربن می باشد که بیشتر آن (حدود 75%) در جنگل ها واقع شده است. حدود یک سوم کربن آلی خاک در جنگل وجود دارد و بقیه آن در مراتع، علفزارهای استوایی، مناطق مرطوب و زمین های کشاورزی قرار گرفته است. تاثیر عملیات زراعی بر ذخیره کربن خاک، زمانی که خاک تحت پوشش طبیعی به اراضی زراعی تبدیل شود، بسیار شدید می باشد. در واقع در اثر تبدیل جنگل و مراتع به اراضی زراعی، مقدار کربن آلی و نیتروژن کل کاهش شدیدی پیدا می کند.

Keywords:

ترسیب کربن , گرمایش جهانی , گازهای گلخانه ای , تغییر کاربری اراضی