زهرا عابدی - گروه گیاه پزشکی دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
علی گلی زاده - گروه گیاه پزشکی دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
احسان برزویی - گروه گیاه پزشکی دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
نشاط گلی خواجه - گروه گیاه پزشکی دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی

شته ی سیاه باقلا Aphis fabae به عنوان یکی از آفات مهم چغندرقند در ایران می باشد. استفاده از ارقام مقاوم یکی از روش های کنترل موثر و سالم در کنترل آفات می باشد. لذا در این تحقیق برخی از پارامترهای جدول زندگی این شته جهت بررسی امکان وجود مقاومت پنج رقم چغندرقند (پرشیا، دوروتی، روزیر، پریمر و 006) در اتاقک رشدی با شرایط دمایی 1±25 ˚C، رطوبت نسبی 5±60 درصد و 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی به روش قفس برگی انجام گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین درصد بقای پوره ها روی رقم پرشیا (90%) و کمترین درصد بقاء روی رقم روزیر (67/5%) مشاهده گردید. بین رقم های مختلف چغندرقند از نظر میانگین تعداد پوره های تولید شده به ازای هر حشره ی بالغ اختلاف معنی داری وجود داشت. بیشترین باروری کل روی رقم پرشیا (58/70 پوره) و کمترین آن روی رقم روزیر (22/48 پوره) مشاهده شد. بیشترین و کمترین طول عمر و باروری روزانه شته ها به ترتیب روی رقم های پرشیا و پریمر مشاهده گردید. براساس نتایج به دست آمده، رقم پرشیا به عنوان حساس ترین رقم و ارقام پریمر و روزبر به عنوان ارقام نسبتا مقاوم به شته سیاه باقلا معرفی گردید.

شته سیاه باقلا، ارقام چغندرقند، پارامترهای زیستی