بررسی قرارهای تامین اطفال و نوجوانان در حقوق کیفری ایران با رویکردی به اسناد بین المللی

قرار ھای تامین کیفری کودکان متھم به ارتکاب بزه که در مرحله پیش از محاکمه برحسب مورد توسط دادگاه یا دادسرا مورد استفاده قرار می گیرد یکی از مھم ترین ابزارھای مقامات قضایی صالح جھت حاضر نمودن این اشخاص در مواقع نیاز در مرجع قضایی می باشد این قرارھا به علت وصف محدود کنندگی که دارند از اھمیت ویژه ای برخوردار ھستند به طوری که قطعنامه ھا و کنوانسیون ھای مختلفی در جھت تدوین قاعده ھایی مناسب در این راستا ایجاد و تصویب شد پرسش اصلی پژوھش حاضر این است که آیا میان مقررات حاکم بر قرار ھای تامین کیفری کودکان در حقوق داخلی و اسناد بین المللی تطابقی وجود دارد ودر صو رت وجود ، به چه میزان می باشد در پاسخ به این پرسش ،مقاله حاضر با بھره گیری از روش تحلیلی _ توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای ، به این نتیجه رسیده است که مقنن ما در تدوین این قرارھا به اصول واسناد بین المللی توجه داشته و از آنھا بھره برده است به طوری که ھم در اسناد بین المللی وھم در حقوق داخلی ما، سپردن متھمان نوجوان و کودک به والدین ویا سرپرستان قانونی آنھا، اولین ومناسب ترین تامین در برخورد با این کودکان متھم عنوان شده است و اینکه بازداشت موقت باید به عنوان آخرین راه کار مقام قضایی در اتخاذ تامین از متھم باشد این موارد نشان دھنده میزان بالای ی از تطابق مقررات بین اسناد بین المللی با قوانین داخلی ما در مورد اتخاذ قرارھای تامین کیفری کودکان وجود دارد نھایتا مقاله حاضر به این نتیجه رسیده است که قوانین جامع وتخصصی، نه در اسناد بین المللی و نه در حقوق داخلی ما در مورد قرارھای تامین کیفری کودکان وجود ندارد و یا ناقص است .

Keywords:

اطفال و نوجوانان , قراردادهای تامین کیفری , اسناد بین المللی