فهیمه اشرفی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و مهندسی محیط زیست دانشکده منابع طبیعی و محیطزیست دانشگاه فردوسی مشهد
آوا حیدری - عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد
محمد فرزام - عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد
علیرضا کریمی - عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

در عصر مدرن به علت رشد سریع در صنعت، وجود مواد شیمیایی و فلزات سنگین در محیط زیست یک امر اجتناب ناپذیر است. آلودگی به فلزات سنگین به عنوان یک تھدید جدی برای محیط زیست و امنیت غذایی تبدیل شده است. برای احیای خاک ھای آلوده از روش ھای فیزیکی، شیمیایی و زیستی استفاده می شود، اما روش ھای فیزیکی و شیمیایی برای احیا در مناطق آلوده به فلزات سنگین ھزینه بر، وقت گیر و تخریب کننده ی محیط زیست می باشند. از این رو در چند سال اخیر استفاده از گیاه پالایی توسط محققان انجام می گیرد. زیرا این تکنیک از جمله فناوری ھای است که آسیبی به محیط زیست وارد نمی کند بلکه دوستدار محیط زیست می باشد و از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه و از لحاظ انرژی کم ھزینه می باشد. این فناوری در برگیرنده ی استفاده از گیاھان و ریز جانداران وابسته به آنھا در جھت پاکسازی و یا تثبیت آلاینده ھای سمی نظیر فلزات سنگین است و از سوی دیگر با تولید گیاھان تراریخته توانسته اند مسیر تولید بعضی آنزیم ھا را در گیاھان به نحوی تغییر دھند که مواد سمی موجود در گیاه به ترکیبات مفید و قابل استفاده، تبدیل شده و به محیط زیست نیز آسیب نمی رساند .

فلزات سنگین، آلودگی، گیاه پالایی، محیط زیست پایدار