بهینه سازی احتیاجات انرژی قابل متابولیسم، لیزین و متیونین+ سیستئین جوجه های گوشتی هوبارد و راس در دوره آغازین با استفاده از روش تاگوچی

مطالعه حاضر به منظور بھینه سازی احتیاجات انرژی قابل متابولیسم، لیزین و متیونین+ سیستئین جوجه ھای گوشتی ھوبارد و راس در دوره آغازین با استفاده از روش تاگوچی انجام شد. تعداد 1440 قطعه جوجه یک روزه نژاد ھوبارد و راس بین 18 تیمارو 5 تکرار (16 جوجه در ھر تکرار) توزیع شدند. تیمارھای غذایی شامل 3 سطح انرژی قابل متابولیسم (2800، 2950 و 3100 کیلوکالری در کیلوگرم) ، 3سطح لیزین (Total) و (1/25 و 1/4 و 1/55 درصد) و 3سطح متیونین+ سیستئین (Total) و (0/9 و 1/05 و 1/2 درصد) در قالب طرح L18 تاگوچی بودند. جوجه ها تا سن 13 روزگی جیره های آزمایشی قرار گرفتند و از 14 روزگی تا پایان دوره تحت شرایط یکسان بودند. نتایج نشان داد که سطح 3 انرژی، 3 لیزین و 2 متیونین + سیستئین در دوره آغازین و سطح 3 انرژی در دوره رشد و پایانی بالاترین مصرف خوراک، میانگین وزن و افزایش وزن روزانه و پایین ترین ضریب تبدیل را داشتند. پایین ترین تلفات ویروس آنفولانزا در دوره پایانی متعلق به سطح 1 انرژی و لیزین، 3 متیونین+ سیستئین و جوجه ھوبارد بود.

Keywords:

جوجه گوشتی , انرژی , لیزین , متونین