عارفه علی اکبری - دانشجوی مقطع دکتری جغرافیا- مدیریت برنامه ریزی شهری / دانشگاه مرکزی پیام نورتهران نور

از جمله نابسامانی های فزاینده ای که انسان معاصر در جوامع مدرن با آن دست به گریبان است پریشان حالی های روحی و روانی است. هرچه بیشتر به جلو می آییم بر گستردگی و عمق این مساله افزوده می شود. به همین خاطر است که انسان ها در طلب علاج به استفاده از گونه های مختلفی از دارو می پردازند و به تشفی خاطر، نگاهی متعارف و معمولی دارند. این در حالی است که معماری ایرانی در بستر تاریخی خود – به ویژه در دوران اسلامی –برپاسخگویی به انواع حاجات انسان ازجمله روانی تاکید بسیاری داشته است.جلوه بارز این مهم را در طراحی و ساخت باغ ایرانی بیشتر از عرصه های دیگر مشاهد می کنیم. آنجا که خلاقیت و تعهد معمارانه با الهام از طبیعت به آفرینش فضاهایی می پردازندکه خود بسترانگیزش های روانی و درمانگری های موثر می گردد. این مقاله که به روش مطالعات توصیفی تحلیلی به رشته نگارش درآمده می کوشدتا از منظر پدیدارشناسی به واکاوی باغ ایرانی و جلوات روانشناسانه آن بپردازد.

پدیدارشناسی، باغ ایرانی، رنگ، صوت، معنویت، معماری