محمد رضا قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور، دزفول، ایران
محمد دیده بان - استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، ایران
کوروش عطاریان - استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، ایران
کوروش مومنی - استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، ایران

جا به جایی سکونتی از بافت های تاریخی به سمت محلات نوساز و مراکز همسایگی جدید که درون شهر ها تعریف شده است امروزه مسئله ای جدی و قابل تامل است که بسیاری از بافت های تاریخی با آن دست و پنجه نرم می کنند؛ به دلیل فرسوده شدن کالبد و از بین رفتن کارکردهای صحیح معابر و نبود تسهیلات می توان گفت که بافت مرکزی شهر ها به حاشیه رفته است از این رو، ماهیت روش تحقیق پیش رو توسعه ای کاربردی بوده و روش تحقیق از نوع (توصیفی - تحلیلی - میدانی و کتابخانه ای) است لذا هدف کلی این تحقیق بر آن است تا با شناخت مولفه های اثر گذار و بازدارنده از جابه جایی سکونتی زمینه را در جهت احیای بافت قدیم فراهم نموده به نحوی که رویکرد این امر را می توان ارتقای سطح معیشت در بافت سنتی دانست. جامعه آماری تحقیق محله لوریان واقع در بافت تاریخی شهر دزفول می باشد. در این پژوهش از نرم افزار های SPSS و Excel برای ارزیابی داده و تجزیه و تحلیل نهایی استفاده شده است و آنچه که در پایان به عنوان نتیجه پژوهش است این که ارتقا معیشت در بافت سنتی عاملی اثر گذار برای جلوگیری از مهاجرت از بافت سنتی می باشد.

جابه جایی سکونتی، ارتقای سطح معیشت، بافت سنتی، محله لوریان